OOOO

OOOO
Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Η έννοια της «Ειμαρμένης» στον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο - Β’ Μέρος

Η έννοια της «Ειμαρμένης» στον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο - Β’ ΜέροςΤρίτη, 27 Σεπτεμβρίου 2016 - 07:28

      17
Η έννοια της «Ειμαρμένης» στον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο - Β’ Μέρος
«Η εκπαίδευση της ανθρώπινης ψυχής για Εξέλιξη»
Ο καθορισμός της «Ειμαρμένης» του κάθε ανθρώπου γινόταν από τις Μοίρες, οι οποίες θεωρούνταν είτε θυγατέρες της Ανάγκης, είτε θυγατέρες του Δία και της Δίκης, η οποία ακολουθούσε την Ανάγκη. Καθόριζαν ποιες δυνάμεις πρέπει να δοθούν ή ποιες πρέπει να στερηθεί ο κάθε άνθρωπος, καθώς και ποιες δοκιμασίες πρέπει να κληθεί να αντιμετωπίσει στο διάβα της ζωής του, ώστε να βεβαιωθεί ο πνευματικός κόσμος, δηλαδή οι Θεοί, για την εναρμόνιση ή μη κάθε ψυχής προς τους Νόμους της Θείας Φύσεως.
Επισημαίνεται, δε, ότι ο «Νόμος της Ειμαρμένης» όχι μόνο δεν αντιστρατεύεται τον «Νόμο της Ελευθερίας»,αντιθέτως βασίζεται σε αυτόν, καθώς μπορεί οι Μοίρες να παρεμβαίνουν στη ζωή του ανθρώπου, αλλά τίθεται στον ίδιο το δίλημμα ποιόν δρόμο να ακολουθήσει, όπως ακριβώς συνέβη και με τον ήρωα Ηρακλή, ο  οποίος μεταξύ του δύσκολου δρόμου της αρετής και του εύκολου της κακίας, επέλεξε τον δρόμο της αρετής.


Οι δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι άνθρωποι και ειδικότερα η ψυχή τους, σύμφωνα με πολλούς φιλοσόφους, θεωρούνταν ανάλογες των πράξεων που είχαν τελέσει συνήθως σε προηγούμενη ενσάρκωση, που σημαίνει ότι τώρα έπασχαν των πράξεων τους. Πρόκειται για μια διαδικασία που αποκαλείτο«αντιπεπονθός» και είχε την έννοια ότι πλέον υφίσταντο τις συνέπειες των πεπραγμένων τους. Υπό αυτή την έννοια, οι ανθρώπινες πράξεις δημιουργούν συγκεκριμένα αποτελέσματα, είτε στην πορεία της ζωής, είτε σε άλλη ενσάρκωση. Πιο συγκεκριμένα, το «αντιπεπονθός» αναφέρεται στον «Νόμο του Αιτιατού» ή πιο ορθά στον Νόμο εκείνο που διέπει την σχέση «Αιτίου» και «Αποτελέσματος». Έτσι, ο άνθρωπος γεννιέται και ζει υπό την επίδραση της Μοίρας του, η οποία είναι καθορισμένη ως αποτέλεσμα των πράξεων του σε προηγούμενες ενσαρκώσεις.
Ωστόσο, αυτές οι δοκιμασίες βρίσκονται σε αναλογία με τους Νόμους που έχουν παραβιαστεί, ώστε ο άνθρωπος να κατανοήσει ότι η παραβίαση αυτή επιφέρει πικρίες και οδύνες, ενώ λαμβάνουν χώρα σε επόμενη ενσάρκωση του, για να μην τις ερμηνεύσει ποτέ ως μια πράξη εκδίκησης της Θείας Φύσεως.
Ο άνθρωπος που τίθεται σε αυτή την διαδικασία, δίχως κάποιο είδους σύνδεση με τον παρελθόν του ή τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του, είναι ελεύθερος να αξιολογήσει την κάθε δοκιμασία που βιώνει με τον δικό του τρόπο, όπως ακριβώς αισθάνεται την σε βάρος του παραβίαση των φυσικών του δικαιωμάτων από άλλους, με στόχο την κατανόηση της επιβαλλόμενης ανάγκης εναρμόνισης του με τους θεϊκούς και φυσικούς νόμους. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έννοια της «Ειμαρμένης», ο δοκιμαζόμενος άνθρωπος στην πορεία της ζωής του είτε γίνεται θύμα ανάλογων πράξεων, προερχόμενων από άλλα πρόσωπα, είτε εξελίσσεται σε τηρητή των Κοσμικών αυτών Νόμων στις σχέσεις του με τους άλλους, ώστε να αισθανθεί την ικανοποίηση και την χαρά από την εναρμόνιση μαζί τους. Στην ουσία, δηλαδή, οι άνθρωποι κρίνονταν ανάλογα με την καλή ή κακή χρήση των δυνάμεων τους.
Εντούτοις, πέρα από την εσωτερική τάση του ανθρώπου για πρόοδο και εξέλιξη, ο «Νόμος της Ειμαρμένης»συνείσφερε και σε αυτή την διαδικασία, και πολύ περισσότερο σε εκείνες τις ψυχές που παρουσίαζαν στασιμότητα, ώστε μέσω των δοκιμασιών να εναρμονισθούν ταχύτερα με τους Νόμους της Φύσεως και ιδιαίτερα με τους Νόμους της Εξελίξεως, της Ελευθερίας και της Αρμονίας, που στο πνευματικό επίπεδο εκδηλώνεται ως «Νόμος της Δικαιοσύνης».
Ως εκ τούτου, η «Ειμαρμένη» δεν έχει ουδεμία σχέση με κάποια εκδικητική πράξη, καθώς όπως φαίνεται απώτερος σκοπός είναι η εκπαίδευση της ανθρώπινης ψυχής να εξελιχθεί ταχύτερα και ισορροπημένα. Συνεπώς, με την εφαρμογή του «Νόμου της Ειμαρμένης» ο άνθρωπος υφίσταται τις συνέπειες των πράξεων του όταν δεν διάγει ζωή εναρμονισμένη προς τους Νόμους της θείας Φύσεως, με σκοπό να εκπαιδευτεί και να εναρμονιστεί μαζί τους.
Εν κατακλείδι, για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο η εναρμόνιση του ανθρώπου με τους θείους και φυσικούς νόμους αποτελούσε την οδό για την αλήθεια και την ζωή, για την απελευθέρωση του από την υλική υπόσταση του κόσμου και την πνευματική του εξέλιξη και απελευθέρωση.


Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/enimerosi/view/h-ennoia-ths-eimarmenhs-ston-archaio-ellhniko-kosmo-b-meros#ixzz4LSrXQToH

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου