Συμβαίνει στη Συρία

Συμβαίνει στη Συρία.

Ό,τι συμβαίνει στη Συρία είναι απλή αντανάκλαση αυτού που συμβαίνει σε όλον τον κόσμο,και στην Πατρίδα μας από τους συγχρόνους εξουσιαστές.Όσο και αν εθελοτυφλούμε ανακαλύπτοντας  φανταστικούς εχθρούς οι πραγματικοί εχθροί του ανθρώπου και του μελλοντικού πολιτισμού αυτή τη στιγμή δίνουν ισχυρό το στίγμα τους στη Συρία.

Ως γνωστόν το κίνημα του Μπάαθ είναι αυτό που κυβερνά στη Συρία από το 1963.Ας δούμε όμως τα χαρακτηριστικά του Μπααθικού κινήματος και εύκολα θα καταλάβουμε γιατί συμβαίνει ο αιματηρός αυτός πόλεμος στην Αραβική Συρία.To Mπάαθ λοιπόν είναι το μαζικότερο και μακροβιότερο εθνικιστικό και σοσιαλιστικό κίνημα που έκανε την εμφάνισή του στον Αραβικό κόσμο.Στη Συρία το 1963 και στο Ιράκ το 1968 επεκράτησε το κίνημα Μπάαθ και ως εκ τούτου δημιούργησε μεγάλο πραγματικά πρόβλημα στις ιμπεριαλιστικές και καπιταλιστικές δυνάμεις του γείτονος Ισραήλ,των Δυτικοευρωπαίων και των Αμερικανών.

Το Μπάαθ εκφράζει τη γνησία λαϊκή ψυχή των Αράβων των χωρών αυτών.Μάλιστα το γεγονός ότι δυστυχώς σταδιακά οι κρατούντες δεν τήρησαν τα ιδανικά αυτού του κινήματος και προχώρησαν σε προσωποπαγή καθεστώτα εξηγούν το γιατί το Ιράκ δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τους Αμερικανούς και το γιατί η Συρία δεν τελείωσε ευθύς εξ αρχής με την αμερικανοκινούμενη διαμάχη στα εδάφη της.Σε κάθε περίπτωση το Μπάαθ είναι η γνησία λαϊκή και εθνικιστική ψυχή των Αράβων σε χώρες που γειτονεύουν με το Ισραήλ και αυτό προκαλεί όλα  όσα συμβαίνουν στη Συρία στις ημέρες μας.Ο πανάρχαιος Αραβικός πολιτισμός όπως εκφράζεται από το Μπάαθ  αποτελεί ανάχωμα  ενάντια στους συγχρόνους εξουσιαστές και αυτή είναι η αιτία των γεγονότων στη Συρία και  όχι ο δήθεν «τύραννος» Άσαντ ο οποίος  είναι ο συνεχιστής μιάς φιλολαϊκής και εθνικιστικής υπέρ  της χώρας του πολιτικής.

Όλα λοιπόν ξεκίνησαν το 1943 όταν δώδεκα νέοι άνθρωποι όλοι αγροτικής καταγωγής ίδρυσαν στη Δαμασκό το κόμμα Μπάαθ που σημαίνει αναγέννηση.Πρωτεργάτες αυτής της κίνησης  ήταν ο ελληνορθόδοξος Μισέλ Αφλάκ και ο μουσουλμάνος Σαλάχ αλ Ντίν άλ Μπιτάρ.Βλέπουμε λοιπόν ότι μέσα από την πολιτική του γέννηση το κόμμα Μπάαθ προσανατολίζεται προς  μία τάση ανεξιθρησκείας βασιζόμενο περισσότερο σε κοινά φυλετικά προαιώνια χαρακτηριστικά ,ικανά να ενώσουν τους κατοίκους της περιοχής.Δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι αυτή την περιοχή αναζήτησαν για το κράτος τους το 1948 οι εβραίοι.Τέλος πάντων ο Αφλάκ ήταν ο ιδεολόγος του Μπάαθ και μάλιστα ενδιαφερόταν περισσότερο για τη θεωρητική  ανάλυση των σημαντικών οικονομικοπολιτικών προβλημάτων παρά για θέματα οργάνωσης και την ανάληψη δημοσίων αξιωμάτων.Ο Μπιτάρ ήταν ο ουσιαστικός οργανωτής του κινήματος.Το 1963 στη Συρία συνέβη το μπααθικό πραξικόπημα το οποίο μάλιστα ονόμασε ως πρωθυπουργό τον Μπιτάρ λόγω και της εισόδου του στο  Εθνικό Επαναστατικό Συμβούλιο .Για να καταλάβουμε καλύτερα την πραγματική εικόνα που επικρατεί στη σημερινή Συρία θα πρέπει να αναφέρουμε ότι στο ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος  Mπάαθ που έγινε στις 4-7 Απριλίου του 1947 παρευρέθηκαν 247 Άραβες αντιπρόσωποι από ποικίλα Αραβικά κράτη.Οι γενικές αρχές του κινήματος προσδιορίζονταν στον παναραβισμό,σοσιαλισμό λαϊκό και επαναστατικό.Καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά για το μετέπειτα ιδρυθέν κράτος του Ισραήλ ήταν απολύτως εχθρικά(σε αυτό το σημείο εξάλλου εντοπίζεται η ουσία των όσων σήμερα συμβαίνουν στη Συρία).

Ο  μπααθικός σοσιαλισμός υποτάσσεται στις ανάγκες του εθνικισμού.Θέλει να αποτινάξει την οικονομική κυριαρχία των καπιταλιστών αποικιοκρατών της Δύσης(οι οποίοι σήμερα στη Συρία προμηθεύουν με όπλα τους «αντάρτες»και βέβαια στελεχώνουν τις γραμμές τους).Απορρίπτει τον φιλελευθερισμό γιατί οδηγεί στον ατομισμό και στον άκρατο ανταγωνισμό  αλλά και τον μαρξισμό επειδή είναι υλιστικός ,διεθνιστικός,ντετερμινιστικός και αθεϊστικός.Περιφερειακές διοικήσεις ανέπτυξε το κόμμα του Μπάαθ στη Συρία και στο Ιράκ,στο Λίβανο ,στην Ιορδανία και στη Σαουδική Αραβία,στο Σουδάν και στην Υεμένη.Στην Αίγυπτο ποτέ δεν κατάφερε να επεκταθεί διότι τα εθνικιστικά μηνύματα εδραιώθηκαν μέσα από το νασσερισμό.Όλα αυτά βέβαια σημαίνουν ότι υπάρχει ζωντανό το όραμα του παναραβικού Έθνους –το οποίο είναι ο κύριος εχθρός του κράτους του περιουσίου λαού.

Το 1953 ενώθηκε με το Μπάαθ ο Χαουράνι με το Αραβικό Σοσιαλιστικό κόμμα.Ο Χαουράνι γρήγορα αντιλήφθηκε το αγροτικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Συρία.Απεγκλώβισε το κίνημα από τους διανοουμένους της Δαμασκού και βοήθησε τον αγροτικό κόσμο της υπαίθρου να προσεγγίσει το κόμμα,δίδοντας έτσι μαζικότητα στο  Μπάαθ.Ως εκ τούτου το 1956 το Μπάαθ συμμετείχε σε κυβέρνηση συνασπισμού με δύο υπουργούς.Το πολύ σημαντικό είναι ότι αυτή η κυβέρνηση υπέγραψε την ένωση της Αιγύπτου με τη Συρία στη βάση ανάπτυξης και οικοδόμησης ενός δυνατού Αραβικού Εθνικού κράτους(κατανοούμε ότι όλα αυτά δεν άρεσαν στον περιούσιο λαό,όμως όλα αυτά εξηγούν όλα αυτά που σήμερα συμβαίνουν στη Συρία και στην Αίγυπτο.Ο σκοπός είναι ένας.Οι σημερινοί εξουσιαστές αδυνατίζουν και εξαφανίζουν τον Αραβικό Εθνικισμό τον σημαντικότερο υγιή αντίπαλο των απογόνων του περιουσίου λαού.).Οι μπααθικοί μάλιστα ήθελαν την ένωση της Συρίας με την Αίγυπτο προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις απειλές του κράτους του Ισραήλ και των μαρξιστών της πάλαι ποτέ σοβιετικής ένωσης.Το φθινόπωρο μάλιστα του 1963 στη Συρία μπααθικοί επαναστάτησαν προκειμένου να προσδώσουν στο Μπάαθ ακόμα ένα πιο ριζοσπαστικό χαρακτήρα.Ο Χαφέζ άλ Άσαντ (πατέρας του σημερινού ηγέτου της Συρίας )πρωτόστάτησε σε αυτήν την κίνηση.Εφαρμόσθηκε ένα καθαρά επαναστατικό πρόγραμμα που περιελάμβανε κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων ,διανομή γαιών σε απόρους αγρότες,και άλλα μέτρα κοινωνικής πρόνοιας.Μετά από διάφορες διεργασίες και γεγονότα ο Τζαντίν ανέλαβε την αντιπροεδρία και ο  Άσαντ το υπουργείο Εθνικής Αμύνης από όπου επηρέαζε αποφασιστικά το στρατιωτικό τμήμα.Αυτή η κυβέρνηση ήταν η πιο ριζοσπαστική που είχε γνωρίσει έως τότε η Συρία.Προωθήθηκε ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της χώρας ,σχεδιάσθηκαν μεγάλα έργα υποδομών,καταπολεμήθηκε η διαφθορά.Υιοθετήθηκε βέβαια άκρως επιθετική στάση απέναντι στις ΗΠΑ και απολύτως φιλική στάση προς την Παλαιστίνη.Εννοείται  ότι οι δυτικοί καπιταλιστές ενίσχυσαν φανερά τον εβραϊκό στρατό γι αυτό εξάλλου ήλθε και η βαριά στρατιωτική ήττα του 1967 η οποία και κλόνισε την ηγεσία του Μπάαθ.Ο  Άσσαντ μετά από όλα αυτά τα γεγονότα ήλεγξε το στρατό και κατάφερε να καταλάβει την εξουσία περίπου στα 1970. Όσο και αν  κατηγορηθεί και ο ίδιος αλλά και ο γιός του για νεποτισμό και για κατάχρηση εξουσίας η αλήθεια είναι ότι η Συρία παραμένει  ένας πνεύμονας υγιούς Εθνικού και Σοσιαλιστικού πολιτισμού,Αραβικού ο οποίος διαφοροποιείται με αυτόν τον τρόπο από τον περιούσιο λαό.Οι Σύριοι φορείς ενός ανωτέρου σαφώς πολιτισμού-όταν σε αυτά τα μέρη εγένετο ο πολιτισμός οι αμερικανοί δεν υφίσταντο-παραμένουν κρίκος που συνδέει το χθές του Αραβικού πολιτισμού με το σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό ώστε να συζητάμε για την πραγματική εξέλιξη και του πολιτισμού και του ανθρώπου και της ελευθερίας που ποτίζει το υγιές δένδρο του ανθρωπισμού και της προόδου.Μέσα στην συγκρητική πορεία συνδυασμού και διαλεκτικής σύνθεσης των πολιτισμών οι Σύριοι προτείνουν έναν Αραβικό πολιτισμό διαποτισμένο από το προαιώνιο Ελληνικό πνεύμα πραγματικής ανάπτυξης,εθνικής κυριαρχίας και δικαιοσύνης.Αυτό όμως φαίνεται ότι ενοχλεί τους συγχρόνους εξουσιαστές οι οποίοι θέλουν έναν κόσμο ύλης και μαζανθρώπων.Οι Σύριοι αντιπροσωπεύουν εκείνους που θυμούνται το χθές και σε αυτό στηρίζονται για ένα καλύτερο αύριο.Επειδή πιστεύω ότι με άλλο τρόπο ό,τι συμβαίνει στη Συρία συμβαίνει και στην Ελλάδα,την οποία φοβούνται ακόμη περισσότερο ,ας ξυπνήσουμε πνευματικά και πολιτιστικά προκειμένου να διασφαλίσουμε αυτή την ίδια μας την ιστορική ύπαρξη.Οι Σύριοι σε κάθε περίπτωση είναι άξιοι δέκτες των συγχαρητηρίων μας.

Βαίνων ο Λοκρός.