Άπνοια...

πηγή:Panoysis.blogspot

Άπνοια...

"Άπνοια σχεδόν απόψε. Κάποτε αυτό με ευχαριστούσε. Πλέον ειναι εφιάλτης. Μένω 10 μέτρα απ την παραλία και όποτε εχει καλό καιρό βλέπεις τα απόνερα από τις βάρκες των εισβολέων που καταφθάνουν σε διάφορα σημεία του νησιού.
 Η λέξη ΑΚΡΙΤΑΣ ευτελίστηκε και πλέον σημαίνει κάτοικος συνόρων και οχι αιώνιος φρουρός... Οπότε και απόψε χιλιάδες θα εισβάλουν,θα παρανομούν θα ρυπαίνουν, θα.....θα... θα... 
Και θα αποκτούν δικαιώματα και οφέλη απέναντι στον μεγαλύτερο νεκροζώντανο της νεότερης ιστορίας.... Τον Νεοέλληνα..."
[Βαρθολομαίος Τριανταφυλλίδης
Μυτιληνιός, υποψήφιος βουλευτης της Χρυσης Αυγης στη Λέσβο]

Άπνοια λοιπόν...
Ιδανικός καιρός για αποβάσεις. Θα έρθουν κι άλλοι. Τυχοδιώκτες, φονιάδες, βιαστές, σφαγείς, ζήτουλες, πρόσφυγες, φανατικοί πολεμιστές του ισλάμ, παρανοϊκοί, φυγόδικοι, δραπέτες, ότι θέλεις...
Το κατακάθι του τρίτου κόσμου έχει βρει απάγγειο την Ελλάδα.
Με προκάλυμμα ελάχιστους αναλογικά πρόσφυγες, με ασπίδα τα παιδιά και με δόλωμα τις μανάδες, χιλιάδες μάχιμοι γαζήδες και άλλοι τόσοι λαθρομετανάστες, ειβάλλουν καθημερινά από τις ανοιχτές μας τρύπες.
Δια θαλάσσης και δια ξηράς.
Ανοχύρωτες πόλεις...

Εκεί όπου άλλοτε χάιδευε τη ψυχή ο ήχος του φλοίσβου, έρχεται τώρα να την μαυρίσει.
Είναι μιλιούνια. Και το ισχυρότερο όπλο τους είναι οι εγχώριοι προδότες. Τους αποκαλούν "αλληλέγγυους'', αντι να τους αποκαλούν εφιάλτες. Τρέχουν να υποδεχτούν τον λαθροκατακτητή με καλάθια γεμάτα φρούτα, αναψυκτικά ψωμιά, όσα δεν έδωσαν ποτέ τους, στους πεινασμένους 'Ελληνες, που λιμοκτονούν πίσω από τις αστραφτερές οθόνες των τηλεοράσεων...
Αν υπήρξε ποτέ στρατός προδοτών στην ιστορία, αυτός είναι οι μεταναστολάγνοι των ΜΚΟ.
Δεν δίδουν μονον γη και ύδωρ [κυριολεκτικώς] δίδουν και το σύνθημα στους εισβολείς: "ελάτε κι άλλοι..."



Άπνοια σε όλη την Ελλάδα.
Με έναν νόμο και ένα άρθρο, ψηφίζεται ο εν ζωή θάνατος ενός έθνους. Που ειναι τώρα οι δροσεροί αέρηδες της ιστορίας, που ανέμιζαν τις σημαίες μας;
Ποιες σημαιες;
Αλβανοί κατσαπλιάδες μας δείχνουν στα γήπεδα τον αητό της Αλβανίας, ενόσω εμεις τους καλούμε στα σπίτα μας, για να τους δώκουμε μεροκάματο.
Η άπνοια δεν ειναι απέξω μας.
Απο μέσα μας σαπιζει ο αγερας...

Οχι, δεν φοβαμαι τις πολυαριθμες στρατιες των εισβολέων. Παντα ολίγοι πολεμουσαμε. Εν αναγκη στηναμε ανταρτικο στα βουνα. Κι ουτε που μας εγνοιαζε αν τα βελη τους θα σκεπαζανε τον ηλιο. Καλυτερα. Θα πολεμουσαμε  υπο σκιάν.
Οχι δεν φοβαμαι το πληθος των εχθρων.
Το πληθος των προδοτων φοβαμαι...
Απο δαυτους χανοντουσαν οι μαχες μας. Και σημερα ειναι πολλοι. Πιο πολλοι απο καθε αλλη φορα.
Σημερα  δεν βλεπεις τα βελη των εχθρων να σκιαζουν τον ηλιο.
Βλεπεις τα λεφουσια των αλληλεγγυων να τρεχουν να σβησουν τον ηλιο της Ελλαδας.
Ναι, αυτους φοβαμαι.
Εκατομμυρια εφιαλτες ανοιγουν κερκοπορτες. Πως να φυλαχτεις:

Απνοια. λοιπον...
Απνοια και σιωπη, στο πεδιο της μαχης.
Σειρες κειτονται τα πτωματα των προσδοκιων μας. Αλητες απο ολα τα μερη του πλανητη, κατουρανε στους ταφους μας.
Ο μονος στρατιωτης που εμεινα ακομα ορθος να παλεβει για την Ελλαδα, εναι ο αγνωστος στρατιωτης καμωμενος απο μαρμαρο και μνημες.
Ολοι οι αλλοι φορουν το χακι, οπως οι καθαριστριες της αριστερας φορουσαν τα κοκιινα γαντια.
Απνοια παντου.
Μας τελειωσε ο αερας; Ή μήπως, μας έσβησε η πνοη;