ΨΥΧΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΕΛΛΑΔΑ.Πέντε αδέλφια σ’ όλους τους εθνικούς αγώνες, από το 1910 μέχρι το 1944!!
Οι αδελφοί Ματαλιωτάκη από τη Νύβριτο
Μακεδονικό, βαλκανικοί πόλεμοι, πρώτος παγκόσμιος, μικρασιατική εκστρατεία, δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής. Αγώνες και πόλεμοι 34 χρόνων για την Ελλάδα. Πέντε αδέλφια από τη Νύβριτο της τέως επαρχίας Καινουργίου του νομού Ηρακλείου ανταποκρίθηκαν διαδοχικά στις προσκλήσεις της πατρίδας τους και συμμετείχαν σ’ όλους τους αγώνες. Ακόμη κι όταν η Κρήτη δεν ήταν τμήμα του ελληνικού κράτους. Τα αδέλφια Ματαλιωτάκη, ο Εμμανουήλ,ο Κωνσταντίνος,ο Μιχαήλ,ο Γεώργιος ο Ευάγγελος, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή.Πολέμησαν και υπηρέτησαν την πατρίδα τους για πάνω από 25 χρόνια,όλα στην πρώτη γραμμή!Ένας από αυτούς έπεσε στο πεδίο,ένας άλλος κρα- τήθηκε αιχμάλωτος επί 3 χρόνια, όλοι τους κινδύνευσαν πολλές φορές, τραυματίστηκαν, κλονίστηκε η υγεία τους.....
……………….
Τις πληροφορίες για την εντυπωσιακή συνεισφορά των πέντε αδελφών Ματαλιωτάκη, μας έδωσε ο κ. Δημήτριος Ματαλιω-τάκης, γιός του μικρότερου εκ των αδελφών, του Ευάγγελου.
Στη συνέχεια θα παρουσιάσουμε τα στοιχεία για τη δράση του καθενός.
Εμμανουήλ (1892-1967)
Σε ηλικία 18 μόλις ετών, το 1910, κατετάγη εθελοντής στον ελληνικό στρατό και έδωσε μάχες εναντίον των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Η Κρήτη δεν ήταν ακόμη τμήμα της Ελλάδας, αλλά πολλοί Κρητικοί ένιωσαν την ανάγκη να πολεμήσουν στις τάξεις του ελληνικού στρατού, ως εθελοντές. Με το ξέσπασμα του πρώτου βαλκανικού πολέμου, τον Οκτώβριο του 1912, πήρε μέρος στον αγώνα για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Η συνέχεια του πολέμου αφορούσε στην απελευθέρωση της Δυτικής Μακεδονίας και της Θράκης από τους Τούρκους. Στις 4 Νοεμβρίου πήρε μέρος σε μια από τις σφοδρότερες μάχες, στο χωριό Όστροβο, που σήμερα ονομάζεται Αρνίσσα. Για τον ηρωισμό του παρασημοφορήθηκε. Πολέμησε στον δεύτερο βαλκανικό πόλεμο και στη συνέχεια στον παγκόσμιο πόλεμο. Πολέμησε σε όλες τις μάχες σε Κιλκίς Δράμα και Σέρρες. Στο χωριό του επέστρεψε με το τέλος του πολέμου, μετά από σχεδόν 8 χρόνια στα διάφορα πολεμικά μέτωπα. Για τη συμμετοχή του παρασημοφορήθηκε άλλη μία φορά.
Κωνσταντίνος (1894-1987)
Κατατάχτηκε στον ελληνικό στρατό το 1914. Το 1916, ση διάρκειά του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, συνελήφθη μαζί με το Δ’ Σώμα Στρατού από τις γερμανικές και βουλγαρικές δυνάμεις και μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στη Γερμανία. Απελευθερώθηκε, μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες στρατιώτες, μετά τον Νοέμβριο του 1918, όταν έληξε ο πόλεμος.
Ο Κωνσταντίνος συμμετείχε αμέσως μετά στη μικρασιατική εκστρατεία, και σε μάχη σκότωσε έναν Τούρκο αγά. Το 1921 πιάστηκε για δεύτερη φορά αιχμάλωτος, μαζί με άλλους στρατιώτες. Βασανίστηκε φριχτά. Το 1922, με την καταστροφή της Σμύρνης, κατόρθωσε να αποδράσει μαζί με άλλους Έλληνες, και όλοι μαζί ενώθηκαν με το στρατό κι επέστρεψαν. Βρέθηκε και πάλι στο χωριό του μετά από 8 χρόνια και πολλές ταλαιπωρίες, ανάμεσα στις οποίες ήταν δύο αιχμαλωσίες, συνολικά 33 χρόνων.
Οι κακουχίες τον σημάδεψαν, και στην Κρήτη επέστρεψε με άσπρα μαλλιά, πριν καν συμπληρώσει τα 30 χρόνια του. Πηγαίνοντας για το χωριό του, τη Νύβριτο, σταμάτησε με άλλους συμπολεμιστές του στην Αγία Βαρβάρα για ξεκούραση. Το γεγονός της άφιξης Κρητικών στρατιωτών πληροφορήθηκε ο μεγάλος αδελφός του Μανώλης και πήγε στην περιοχή για να μάθει νέα σε σχέση με τον αδελφό του, αφού δεν γνώριζε ότι ήταν ανάμεσά τους. Ο Κωνσταντίνος ξεκίνησε με τα πόδια για τη Νύβριτο και στο μέσον της διαδρομής κάθισε να ξεκουραστεί. Εκεί τον συνάντησε ο Μανώλης, που έφτανε με το άλογό του, αλλά δεν τον αναγνώρισε καν! Ήταν τόσο αλλαγμένος από τις ταλαιπωρίες… Κι τον ρώτησε αν γνωρίζει κάτι για τον αδελφό του! Τότε ο Κωνσταντίνος, που τον αναγνώρισε φυσικά, του είπε «μωρέ Μανώλη, αδελφέ μου, δεν με αναγνωρίζεις»; Τα δύο αδέλφια στη συνέχεια πήγαν στο χωριό, αλλά πέρασε καιρός για να συνέλθει ο Κωνσταντίνος.
Μιχαήλ ή Γκονιδομιχάλης (1900-1921)
Η ζωή του ήταν πολύ σύντομη. Κατατάχθηκε στο στρατό 1920 και υπηρέτησε αρχικά στη Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε στη μικρασιατική εκστρατεία και σκοτώθηκε σε μάχη το 1921.
Γεώργιος ή Γκονιδογιώργης (1906-1973)
Πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, το 1940-41. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης Μπαντουβά και στην οργάνωση «Ψηλορείτης». Μετά την απελευθέρωση υπηρέτησε για ένα διάστημα στη χωροφυλακή.
Ευάγγελος ή Γκονιδοβαγγέλης ή Ζέρβας (1912-1997)
Ο μικρότερος της οικογένειας. Μετά την υποχρεωτική στρατιωτική του θητεία κατατάχθηκε στη χωροφυλακή, το 1935, και αρχικά υπηρέτησε στο Μάραθο και στη συνέχεια στην Πρέβεζα. Στις 20 Φεβρουαρίου του 1942 πήρε το βαθμό του υπενωματάρχη επειδή τραυματίστηκε σε συμπλοκή με κακοποιούς. Στις 18 Φεβρουαρίου 1943 υπερασπιζόμενος τους κατοίκους του χωριού Γοργόμυλος Φιλιππιάδας στην Πρέβεζα, όπου πάντα υπηρετούσε, χτύπησε και αφόπλισε Γερμανούς. Για να μην συλληφθεί από τις γερμανικές δυνάμεις που έσπευσαν στην περιοχή, διέφυγε στο βουνό μαζί με ένα χωριανό. Μετά το περιστατικό αυτό η ηγεσία της χωροφυλακής τον κήρυξε λιποτάκτη. Λίγες ημέρες αργότερα ο στρατηγός Ναπολέων Ζέρβας, γενικός αρχηγός των αντάρτικων ομάδων της Ηπείρου, τον κάλεσε και εντάχθηκε στο αντιστασιακό κίνημα και με εντολή του συγκρότησε δική του ομάδα στις 5 Μαρτίου 1943. Η ομάδα του είχε 50 άνδρες και πήρε μέρος σε πολλές μάχες με τα κατοχικά στρατεύματα. Στις 13 Σεπτεμβρίου 1943 κοντά στο χωριό Κοψάδες έδωσαν μάχη με πολυπληθέστερη γερμανική δύναμη. Η ομάδα του Γκονιδοβαγγέλη άρχισε να υποχωρεί για να μην περικυκλωθεί. Τότε εκείνος διέταξε τους άνδρες του να αρχίσουν να αποχωρούν σιγά σιγά, έχοντας αποφασίσει να κρατήσει μόνος τον εχθρό προκειμένου να σωθούν οι υπόλοιποι. Είχε μαζί του μόνο ένα ταχυβόλο και μερικές χειροβομβίδες και αλλάζοντας συνεχώς θέσεις, έδωσε την εντύπωση στους Γερμανούς ότι δεν ήταν μόνος του. Τον χτυπούσαν με όλμους, ενώ κάποια στιγμή έστειλαν τρία γερμανικά λυκόσκυλα για να τον εντοπίσουν και να τον κατασπαράξουν, τα οποία σκότωσε με χειροβομβίδα. Όταν μετά από σχεδόν 3,5 ώρες εξαντλήθηκαν οι σφαίρες, εγκατέλειψε τα προσωπικά του είδης σττο σημείο που βρισκόταν και κατάφερε να συρθεί και να κρυφτεί. Με τον τρόπο αυτό διέφυγε και έφτασε σώος στο στρατόπεδό του. Μάλιστα κατά την επιστροφή, κι επειδή είχε βγάλει το σκούφο του, οι δικοί του δεν τον αναγνώρισαν και πυροβόλησαν εναντίον του! Τότε έγινε και επεισόδιο μεταξύ των Κρητών ανταρτών που κατηγόρησαν τους Ηπειρώτες ότι σκόπιμα τον πυροβόλησαν.
Η ομάδα του Ευάγγελου αργότερα, τον Απρίλιο του 1944, ανατίναξε και τη γέφυρα της Στριβίνας, στην Άρτα, που ενώνει τους νομούς Άρτας και Πρέβεζας. Αυτή ήταν μια από τις σημαντικές αντιστασιακές πράξεις στην Ήπειρο.
Μετά την απελευθέρωση απαλλάχτηκε από τις κατηγορίες της λιποταξίας και επανήλθε στη χωροφυλακή μέχρι τον Δεκέμβριο του 1948, όταν αποστρατεύτηκε.
Κατά τη συμμετοχή του στον ΕΔΕΣ του Ζέρβα προήχθη δύο φορές επ’ ανδραγαθία, αλλά οι βαθμοί του δεν αναγνωρίστηκαν από την επίσημη χωροφυλακή αργότερα. Παρασημοφορήθηκε παράλληλα για τη συμμετοχή του στον αντιστασιακό αγώνα.
από την εφημερίδα Η ΠΑΤΡΙΣ της κρήτης
greekmilitaryvoice.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου