Εβραϊκός -Ιακωβινικός μισανθρωπισμός καί τό ολοκαύτωμα τών Γάλλων τής Βανδέας ... 

      «Ο Amey ανάβει φούρνους και όταν πυρώσουν πετάει μέσα γυναίκες και παιδιά.Του υποβάλαμε διαμαρτυρίες μας απάντησε:                    

Έτσι θέλει η Δημοκρατία να ψήσει το ψωμί της! Με ανθρώπους για καύσιμη ύλη!

Η φρίκη των σαδιστικών τους εγκλημάτων υπήρξε ασύλληπτη: 

Έγκυες γυναίκες οδηγούνταν σε πρέσες(!) οινοποιείων όπου συνθλίβονταν για να βγάλουν τους «μικρούς συμμορίτες». Άλλες, αφού βιάζονταν, κρεμάζονταν ανάποδα και κόβονταν στα δύο ως τον λαιμό, άλλες ριχνόταν από τα παράθυρο πάνω σε κάθετα στημένες ξιφολόγχες, ή γινόταν «ανθρώπινα πυροτεχνήματα», αφού έχωναν μέσα τους φυσίγγια, τα οποία και άναβαν. 

Οι Ρεπουμπλικάνοι εκτελούσαν επίσης συστηματικά και όλους τους αιχμαλώτους από τα πεδία των μαχών -κατά κανόνα με τις πιο σαδιστικές μεθόδους- κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι Βανδεανοί, από την πλευρό τους, συστηματικά απελευθέρωναν τους σφαγείς των οικογενειών τους.

Είναι τρομερή η μαρτυρία, τον Ιανουάριο του 1794, του αξιωματικού της Αστυνομίας Gannet, ο οποίος συνέταξε μια έκθεση προς τους ανωτέρους του, διαμαρτυρόμενος επειδή το δεξί χέρι τού Turreau, ο αντιστράτηγος Francois-Pierre Amey, δεν μπορούσε να σταματήσει να εγκληματεί, ακόμα και όταν είχε «τελειώσει» με της γυναίκες και τα παιδιά των αντιπάλων τους. Είχε γράψει τότε ο Gannet: 

«Ο Amey ανάβει φούρνους και όταν πυρώσουν πετάει μέσα γυναίκες και παιδιά.Του υποβάλαμε διαμαρτυρίες μας απάντησε ότι έτσι θέλει η Δημοκρατία να ψήνει το ψωμί της. Αρχικά είχαν καταδικαστεί σε αυτού του είδους τη θανάτωση οι γυναίκες των συμμοριτών, και τότε δεν είπαμε τίποτα- όμως σήμερα οι κραυγές αυτών των δύστυχων έχουν τόσο πολύ διασκεδάσει τους στρατιώτες και τον Tureau, που θέλησαν να συνεχίσουν με αυτήν την ικανοποίηση. Καθώς έλειψαν τα θηλυκά (sic) των βασιλικών, στρέφονται στις γυναίκες των αληθινών πατριωτών.Ήδη, είκοσι τρεις υπέστησαν αυτό το φοβερό μαρτύριο [...]». 

Ανέφερε μάλιστα στο τέλος της επιστολής και τα ονόματα από χήρες δικών τους ανθρώπων που είχαν αυτήν την τύχη, για να ικανοποιήσουν την έξη που εν τω μεταξύ είχαν αποκτήσει ο Turreau και οι στρατιώτες του.

Την έκθεση του Gannet επιβεβαιώνει και σωζόμενη επιστολή των κομισάριων Morel και Carpenty, στις 24 Μαρτίου 1794, όπου γράφουν ότι, «ο Amey ρίχνει σε φούρνους γυναίκες και παιδιά, στο Montournais, στις Epesses και σε πολλά (!) άλλα μέρη...»Οι κάτοικοι της Βανδέας αποφάσισαν να αντισταθούν στις "Δημοκρατικές Φάλαγγες" των Ιακωβίνων Επαναστατών που επέβαλλαν τοναποχριστιανισμό της Γαλλίας.

Οι Ιακωβίνοι εξοργίστηκαν και με δημοκρατικές διαδικασίες αποφάσισαν να εξαφανίσουν την Βανδέα και το λαό της, χαρακτηρίζοντάς τον ως ακάθαρτη ράτσα! 


Και τι εννοούμε "δημοκρατικές διαδικασίες"; Αποφάσισαν μέσω της Εθνοσυνέλευσης που έλεγχαν πλήρως μέσω της "Τρομοκρατίας" να ψηφίσουν την Γενοκτονία των κατοίκων της Βανδέας.

Οι Ιακωβίνοι κατάφεραν να εξολοθρεύσουν το ένα τρίτο περίπου απ' τους 800.000 κατοίκους της μεγάλης αυτής επαρχίας!

Μετά την καθοριστική μάχη της Σαβεναί, ο στρατηγός Westermann υπέβαλε στην Εθνοσυνέλευση μια έκθεση η οποία αποτελεί μια από τις πιο ανατριχιαστικές «απολογίες» Γενοκτονίας στην Ιστορία. 



Εγραφε εκεί: 

«Δεν υπάρχει πλέον Βανδέα. Πέθανε κάτω από το ελεύθερο σπαθί μας μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά της. Δεν υπάρχει πλέον Βανδέα, ρεπουμπλικάνοι πολίτες, μόλις την έθαψα στους βάλτους και στα δάση της Σαβεναί, συμφωνά με τις διαταγές που μου δώσατε [.. .]Συνέθλιψα τα παιδιά κάτω από τις οπλές των αλόγων, έσφαξα τις γυναίκες, που, τουλάχιστον αυτές, δεν θα γεννήσουν ξανά συμμορίτες [...] εξολόθρευσα τα πάντα»!

Πράγματι, ωστόσο, όπως φρόντιζε να το υπενθυμίζει ο Westermann, βρισκόταν σε απόλυτη αρμονία με τις διαταγές που είχε. 

Ο συντάκτης του Διατάγματος της 1ης Αυγούστου 1793, που ήταν η απαρχή της Γενοκτονίας, ο διαβόητος Μπαρέρ, το είχε παρουσιάσει στην Εθνοσυνέλευση με τα εξής λόγια, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας: 

«Η Επιτροπή, σύμφωνα με την άδεια σας, ετοίμασε τα μέτρα για την εξόντωση αυτής της απειθάρχητης ράτσας [...]»

Ότι ακριβώς γίνεται και σήμερα στις Δυτικές Δημοκρατίες. 

Όποιες απόψεις δεν θεωρούνται απ΄τις κυβερνήσεις "ορθές" ψηφίζουν νόμους και τις απαγορεύουν δημοκρατικά πάντα μέσα απ' τα κοινοβούλια. Μπορεί να μην υπάρχει πλέον η γκιλοτίνα, αλλά υπάρχουν οι πολιτικοί κρατούμενοι, υπάρχει η μαζική δυσφήμιση απ' τα ΜΜΕ, υπάρχουν τα διάφορα προοδευτικά "τάγματα εφόδου" που τσακίζουν όποιον αμφισβητεί το "πολίτευμα" και υπάρχει το χειρότερο απ' όλα τα δημοκρατικά μέσα καταστολής: η απομόνωση! Οικονομική, κοινωνική κτλ. Σε ωθούν στην απομόνωση. Στην ανεργία.Δημοκρατικά!

Άρα ανέκαθεν στις Δημοκρατίες απ΄τη Γαλλική Επανάσταση και μετά ποινικοποιούνταν με διάφορους τρόπους εξόντωσης η αντίθετη άποψη που αμφισβητούσε τη κυριαρχούσα ιδεολογία!

Βέβαια και ο Σωκράτης ακριβώς για αυτό καταδικάστηκε εν καιρώ Δημοκρατίας! Αλλά δεν θα συγκρίνουμε την Δημοκρατία της αρχαίας Ελλάδας με την Γαλλική και τη σημερινή γιατί τότε υπήρχαν δούλοι και επίσης υπήρχε και καθαρά φυλετική ψήφος. Αν δηλαδή δεν ήσουν Αθηναίος αποδεδειγμένα δεν συμμετείχες στο Δημοκρατικό πολίτευμα. Το ίδιο αν ήσουν κίναιδος! Απλά δεν ψήφιζες..
Αποσπάσματα απ’ την πολύ καλή έρευνα του κ. Σπύρου Αναγνώστου για την Γαλλική Επανάσταση στο περιοδικό Τρίτο Μάτι τεύχος 215. Προτείνουμε ανεπιφύλακτα το περιοδικό στο αναγνωστικό κοινό γιατί πράγματι κάνει εις βάθος μελέτες σημαντικών γεγονότων της ανθρωπότητας.

 Η Γαλλική επανάσταση έφερε τον λαό στην εξουσία;

 Στην πραγματικότητα, η επανάσταση είναι ένα εργατικό μαρτυρολόγιο. Η αγοραστική ικανότητα των λαϊκών τάξεων μειώθηκε κατά πολύ και η άνοδος των τιμών των προϊόντων δημιούργησε συνθήκες πείνας. Το Έτος ΙΙ συλλαμβάνονται εργάτες που απεργούσαν και η Κομμούνα του Παρισιού επιβάλει την μείωση των μισθών κατά το ένα τρίτο. Ο Άγγλος ιστορικός Richard Cobb διαπίστωσε ότι στοΡουέν, στις λαϊκές συνοικίες, κατά το έτος ΙV, η θνησιμότητα έφθασε να είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερη από την συνηθισμένη. Εργάτες και εργάτριες πεθαίνουν μαζί με τα παιδιά τους μέσα στον δρόμο από το κρύο και την πείνα. Στην  ίδια κατάσταση βρίσκονται και οι γεωργοί. Η κατάργηση του Εκκλησιαστικού φόρου της Δεκάτης που μέχρι τότε τον πλήρωναν οι μεγάλοι ιδιοκτήτες της γης και η απαλλοτρίωση της εκκλησιαστικής περιουσίας είχε ως αποτέλεσμα να σταματήσει η κοινωνική βοήθεια που παρείχε η Εκκλησία στους γεωργούς με αποτέλεσμα αυτοί να βρεθούν σε άθλια κατάσταση. Να συμπληρώσουμε ότι δικαίωμα ψήφου για την εκλογή αντιπροσώπων η επανάσταση το έδωσε μόνον στους πλούσιους γαιοκτήμονες. Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με ένα μακρύ κατάλογο των δεινών που υπέστη  το προλεταριάτο και ο μικροί καλλιεργητές.

Η πραγματική φύση της Γαλλικής επανάστασης

Οι ανθρωποθυσίες της επανάστασης

Νομίζω ότι ο Ιρλανδός φιλόσοφος και πολιτικός Edmund Burke έδωσε το ακριβές στίγμα της Γαλλικής επανάστασης: «Η ακλόνητη πίστη στη μαγεία της ιεροσυλίας.» Πράγματι, όλοι οι παραπάνω μύθοι που αναλύσαμε είχαν έναν και μόνο σκοπό:  Να αποκρύψουν ότι ο πραγματικός σκοπός της επανάστασης ήταν η αποχριστιανοποίηση της Γαλλίας και η μεταφορά αυτής της επιδημίας σε όλη την Ευρώπη. Να αποκρύψουν ότι ο όφις του γνωστικισμού είχε σηκώσει το κεφάλι του και ζητούσε αίμα και ανθρωποθυσίες. Η επικράτηση του αστικού πνεύματος και του φιλελευθερισμού δεν ήταν ο  βαθύτερος στόχος, αλλά τα εργαλεία μέσω των οποίων θα καθιερώνονταν το κοσμικό πνεύμα και ο ανθρωποκεντρικός  υποκειμενισμός. 

         Ποιοι ήταν αυτοί που εργάστηκαν στα παρασκήνια για  να δώσουν πνοή ζωής στον αρχαίο όφι; Και πάλι ο François Furet (ιστορικός φιλελεύθερων και αριστερών καταβολών) γράφει: «Την εποχή των Γιρονδίνων στο Παρίσι βρίσκονται πολλοί ξένοι. Πολλοί είναι τραπεζίτες και επιχειρηματίες, όπως ο Proly, ο Walter Boyd, ο Εβραίος Μοραβός Frey και ο Ισπανοεβραίος (marrano) Guzmán. Αυτοί υποστήριζαν την επανάσταση χωρίς φραγμούς, γιατί, εκτός των άλλων τους απέδωσε τεράστια κέρδη, διότι έκαναν εμπόριο στρατιωτικών εφοδίων...Αυτοί επίσης προωθούσαν την αποχριστιανοποίηση.»

Μάλιστα! Σε αυτή την ιστορική αναφορά συναντάμε ένα όνομα με μια ιδιαίτερη σημασία: τον Εβραίο Frey. Ποιος πράγματι είναι αυτός ο μυστηριώδης ταξιδιώτης στην Γαλλία; Πρόκειται για τον Moses Dobruschka, alias Junius Frey, εξάδελφο του γνωστού στους αναγνώστες του Θεοδότου, Jacob Frank, αρχηγού της γνωστικής αίρεσης των Φρανκιστών, δηλαδή των «ντονμέδων» της Ευρώπης. Νομίζω ότι τώρα τα πράγματα αποκτούν μια νέα και πιο ξεκάθαρη διάσταση. Στις 25 Ιουλίου 1778, ο Moses Dobruschka αποκτά τίτλο ευγενείας στην Βιέννη, και παίρνει το όνομα Thomas von Franz Edler Schönfeld. Μαζί με τον επίσης φρανκιστή Ephraïm Joseph Hirschfeld ίδρυσαν στη Γερμανία και την Αυστρία, κατά τα έτη 1783-1790, την οργάνωση «Ιππότες του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή για την Ασία και την Ευρώπη»: Ήταν μια μυστική εταιρεία μασόνων η οποία παρουσιαζόταν ως οργάνωση με ανατολικές θρησκευτικές επιρροές. Γύρω στο 1791, στον απόηχο της Γαλλικής Επανάστασης, ταξίδεψε στο Παρίσι μέσω Στρασβούργου και έγινε μέλος των Ιακωβίνων, αλλάζοντας το όνομά του, για άλλη μια φορά, σε  Junius Frey. 

Ποιοι ήταν οι στόχοι του Junius Frey; Τους είχε σαφέστατα περιγράψει ο αρχηγός της οργάνωσης των φρανκιστών, Jacob Frank το 1775 (14 χρόνια πριν την έναρξη της επανάστασης). Αυτό το υπογραμμίζουμε, γιατί αυτή η περιγραφή αποτελεί την επιστημονική πλέον απόδειξη της ύπαρξης μιας συνωμοσίας, εφόσον αναφέρεται από τον πιο γνωστό Εβραίο ιστορικό του Ιουδαϊκού μυστικισμού, τονGershom Scholem: «Εκείνη την περίοδο (1775) ο Jacob Frank μιλούσε πολύ για μία επανάσταση που θα κτυπούσε πολλά βασίλεια και ειδικά τη Χριστιανική εκκλησία.» (Gershom Scholem, La Cabala, 1982.)

ΘΕΟΔΟΤΟΣ