Χρυσή Αυγή | Οι Ήρωες Δεν Πεθαίνουν Ποτέ!
Ο θρύλος θέλει οι τελευταίες λέξεις που εξήλθαν του στόματος του Ήρωος Παύλου Μελά, να είναι οι εξής: «Βούλγαρος να μη μείνει»! Το αίμα του φυσικού ηγέτη του Μακεδονικού Αγώνος, πότισε το αιώνιο δέντρο της Φυλής και έδωσε να ξεπηδήσουν εξ’ αυτού οι μεταγενέστεροι μαχητές της απελευθέρωσης της Μακεδονικής, Ελληνικής Πατρίδας.
Θα γράψει για τον Παύλο Μελά, στο βιβλίο του «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα», ο πολύς Ίωνας Δραγούμης, μία φράση που αντιστοιχείται ευκόλως σε όλες τις Ηρωικές Μορφές του Ελληνισμού, είτε προλάβαμε να τις παρουσιάσουμε σε αυτό το βραχύ πόνημα, είτε όχι: “Όλα έμεναν άκαρπα χωρίς τον Ήρωα. Χρειάσθηκε ο θάνατος ενός παλικαριού για να δώσει πνοή στις πρώτες εκείνες ενέργειες και σ’ όλα τα σχέδια. Τα λόγια των Ελλήνων έμεναν λόγια ώσπου να έλθει ο θάνατος να τα ζωντανέψει. Ο Θάνατος δεν είναι λόγια, είναι αλήθεια. Ο Θάνατος είναι ζωή.”
Λ. Ηρακλείου 420 – 1η Νοεμβρίου 2013 – 18:45 – Γιώργος Φουντούλης και Μανώλης Καπελώνης
Από τα τέλη του Σεπτεμβρίου του 2013, η μοναδική πολιτική δύναμη που μάχεται ειλικρινώς υπέρ της Πατρίδας και του Λαού, η Χρυσή Αυγή, δέχεται μία άνευ προηγουμένου επίθεση από το σύνολο του αμαρτωλού συστήματος, που ξεπουλά την Πατρίδα και οδηγεί τον Λαό σε αυτοκτονία. Την 1η Νοεμβρίου η σκευωρία πολιτικάντηδων – επίορκων δικαστικών – δημοσιογράφων – εργολάβων και πάσης φύσεως λαμογιών που πίνουν το αίμα του Ελληνικού Λαού, βρίσκεται στην κορύφωσή της.
Ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νικόλαος Μιχαλολιάκος και οι Βουλευτές του Λαϊκού Συνδέσμου, Ιωάννης Λαγός και Χρήστος Παππάς, μαζί με πολλά στελέχη και απλούς υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής, βρίσκονται στις Φυλακές. Μία δολοφονία στο Κερατσίνι, που δεν είχε καμία σχέση με την Χρυσή Αυγή και την οποία τόσο ο Αρχηγός, όσο και στελέχη του Λαϊκού Συνδέσμου, καταδίκασαν από την πρώτη στιγμή επεκτείνεται με σκοπό να προσλάβει διαστάσεις συλλογικής ευθύνης, γιατί – όπως είπε και ο Μπαλτάκος στο περιβόητο βίντεο – η Χρυσή Αυγή έκοβε ψήφους από την Νέα Δημοκρατία.
Επί έναν και πλέον μήνα όλοι οι σκευωροί ρίχνουν αφειδώς δηλητηριώδες μίσος εναντίον της Χρυσής Αυγής, με ό,τι μέσον μπορούνε να χρησιμοποιήσουνε. «Από το Πέραμα στο Κερατσίνι, φασίστας να μην μείνει», δήλωνε από βήματος Βουλής η πασιονάρια της Εκάλης, Λιάνα Κανέλλη, ενώ ο αρχισκευωρός Αντώνης Σαμαράς βρισκόμενος σε συνέδρια σιωνιστικού λόμπι στις ΗΠΑ δήλωνε «θα τους λιώσω».
Από τους δέκτες των τηλεοράσεων ακούγονται απίστευτα και εξωφρενικά ψεύδη περί «μυστικών χρηματοδοτών», «οπλοστασίων», «εκπαίδευσης σε αμνοερίφια» και άλλα καταγέλαστα. Εν τέλει όλα αυτά αποδείχτηκαν φρικώδη ψεύδη, γεγονός που έχουν παραδεχτεί και υψηλόβαθμα στελέχη της συγκυβέρνησης του Μνημονίου. Για τους «χρηματοδότες» απάντησε η πολύμηνη έρευνα του ΣΔΟΕ, που έβγαλε ως πόρισμα ότι μόνοι χρηματοδότες του Λαϊκού Συνδέσμου ήταν οι βουλευτές και ο απλός Έλληνας πολίτης. Για τα οπλοστάσια υπήρξε η πικρή παραδοχή του σκευωρού Δένδια, ο οποίος είπε ότι «ουδέν ευρέθη», ενώ με τα «αμνοερίφια» απλά γελά ο κόσμος.
1η Νοεμβρίου 2013, ώρα 18:45, έναν και πλέον μήνα μετά την παράνομη σύλληψη του Αρχηγού και των Βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Οι προσδοκίες του Αντώνη Σαμαρά έχουν ήδη διαψευστεί και η Χρυσή Αυγή παραμένει ζωντανή παρά την πολεμική ενός ολόκληρου καθεστώτος, που νόμιζε εαυτόν παντοδύναμο. Το σύστημα περνά την πολεμική του στην «επόμενη φάση», προκειμένου να καταφέρει – δια της τρομοκρατίας αυτή τη φορά – να κάμψει την Χρυσή Αυγή. Τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στα Βόρεια Προάστια έχουν ήδη αρχίσει να δέχονται κόσμο. Οι αδερφοί μας, Γιώργος Φουντούλης και Μανώλης Καπελώνης, πιστοί στο Καθήκον τους, βρίσκονται στην είσοδο των γραφείων.
Το δηλητήριο που επί ένα μήνα έχυναν οι ηθικοί αυτουργοί αποδίδει τους μαύρους του καρπούς. Με μία μοτοσυκλέτα υψηλού κυβισμού οι άνανδροι δολοφόνοι ανεβαίνουν την Λ. Ηρακλείου και σταθμεύουν έξω από τα γραφεία. Ένας εξ αυτών κατεβαίνει από την μηχανή και κρατώντας όπλο κινείται προς την είσοδο, πυροβολώντας. Τα δύο αδέρφια μας, ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μανώλης Καπελώνης, περνάνε στην Αιωνιότητα, καθίστονται Αθάνατοι και Άφθαρτοι, εγχαράσσονται στις Μνήμες όλων των Ελλήνων που μάχονται για Πατρίδα, Λαό και Ελευθερία. Μαζί με αυτούς ο Συναγωνιστής Αλέξανδρος Γέροντας δέχεται τις σφαίρες του άνανδρου αριστερού δολοφόνου, αλλά νικά τον Θάνατο, ενώ ένας τέταρτος Συναγωνιστής για ώρες μετά δεν μπορούσε να πιστέψει πως είχε αποφύγει τις σφαίρες.
Ο Γιώργος Φουντούλης και ο Μανώλης Καπελώνης, βρίσκονται πλέον εκεί όπου «δεν έχει ούτε χειμώνα εκεί, μήτε βροχή και χιόνι, μόνε τ’ αγέρι το γλυκό του Ζέφυρου ανεβάζει παντοτινά ο Ωκεανός και τους θνητούς δροσίζει». Βρίσκονται για πάντα στις καρδιές μας και την θύμησή μας, αποτελώντας ταυτοχρόνως πυξίδα που κατευθύνει τον Αγώνα μας για μια Ελεύθερη Ελλάδα που επιτέλους θα ανήκει στους Έλληνες και φάρος που σε καιρούς σκοτεινούς φωτίζει την Ελλάδα.
Τα αδέρφια μας, ο Γιώργος και ο Μάνος, θα ζούνε πάντα μέσα στα όνειρα μας για Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Δικαιοσύνη. Θα είναι δίπλα μας στις πορείες, στις συγκεντρώσεις, μαζί μας στα γραφεία, στις πλατείες, τους δρόμους, τις πόλεις και τα χωριά μέχρι την Τελική Νίκη!
«Υπερήφανος είναι, όχι εγωιστής. Δι' αυτό σπαταλά τον εαυτόν του. Η ευτυχία του είναι να δαπανά, ακριβέστερον ακόμη: να δαπανάται. Ανεξάντλητος όπως είναι, δεν ξέρει αριθμητικήν. Είναι τόσον πλούσιος, ώστε θ' αναπληρώση εύκολα (το ξέρει) κάθε ζημίαν· προς τι λοιπόν να την υπολογίζη; Υπολογίζει ο πτωχός· ο πλούσιος κλείνει τα μάτια, απλώνει το χέρι, και σκορπά ... Όσα και να σκορπήση, πάντοτ' εκ του περισσεύματος θα είναι.
Βαδίζει προς τον θάνατον όχι διά ν' αναπαυθή, όχι διότι εβαρέθηκε την ζωήν, όχι διότι εδειλίασεν ενώπιον αυτής, όχι από μαρασμόν και εξάντλησιν των δυνάμεών του. Ο ηρωικός άνθρωπος δεν υφίσταται τον θάνατον. Δι' αυτόν και ο θάνατος ακόμη δεν είναι πάσχειν, είναι πράττειν. Είναι η τελευταία πράξις, με την οποίαν επισφραγίζει όλας του τας άλλας πράξεις. Τούς δίδει αυτή το νόημα· διότι και η Ζωή όλη είναι μία διαρκής αρχή, και η αρχή το νόημά της αντλεί από το τέλος, του οποίου είν' η αρχή. Και είναι το τέλος ο θάνατος, αλλά και η τελείωσις.
Αλλ' εκούσιος ή ακούσιος ο θάνατος του ήρωος, είναι πάντοτε μία έκρηξις ηφαιστείου. Να έτσι εξαφνικά σπα το δοχείον της ζωής του, συντρίβεται και συντρίβει όλα γύρω του, φλέγεται και φλέγει, φωτίζεται και φωτίζει - και τρομάζουν οι δειλοί και ταπεινοί και φθονεροί. Οργή Κυρίου…»
Κώστας Αλεξανδράκης
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/oi-hrwes-den-pethainoun-pote#ixzz3Hnqsjapm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου