Λιβύη, μια ξεχασμένη αρχαία πατρίδα....
ΓΗ Ο ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...
Η θάλασσα από τα πρώτα βήματα του ανθρώπου για άλλους ήταν ο παράγοντας που χώριζε λαούς και πολιτισμούς και για άλλους ένωνε και οδηγούσε σε συνεργασίες κι στην ανάπτυξη. Η θάλασσα για τους Έλληνες αποτέλεσε πάντα το δυναμικό εκείνο στοιχείο που διαμόρφωσε τον ψυχισμό τους και πολλές φορές στην πάροδο των αιώνων ο πλούτος και η δύναμη των Ελλήνων εκεί βασίστηκε. Το Λιβυκό Πέλαγος τι θα μπορούσαμε να πούμε, τελικά ενώνει ή χωρίζει τις δυο περιοχές, την Κρήτη και την Λιβύη; Προσωπικά εγώ πιστεύω πως τις ενώνει. Δεν νομίζω πως πρέπει να σταθούμε στα τελευταία μόνο χρόνια. Η μελέτη διαχρονικά της ιστορίας της περιοχής αποδεικνύει πως αυτό το πέλαγος ενώνει και γι’ αυτό θα κάνω μια μικρή αναδρομή. Θεωρώ πως αυτό είναι επίκαιρο και αξίζει.
Ας ξεκινήσω από την μυθολογία μας. Μια νύμφη ήταν η Κρήτη, μια από τις Εσπερίδες, σύζυγος του Μίνωα, σύζυγος επίσης του Δία Άμμωνα, που έδωσε το όνομά της στο νησί. Η Λιβύη από την άλλη ανήκε σ’ ένα μεγάλο σόι. Κόρη του Έπαφου και της Μέμφιδας. Ο Έπαφος ήταν γιος του Δία και της Ιούς , βλαστάρι ενός μεγάλου έρωτα που προκάλεσε και μια μαινόμενη ζήλια. Η Ιώ πέρασε τον Βόσπορο μεταμορφωμένη σε γελάδα για να γλιτώσει από τη ζήλια της Ήρας και μεγάλωσε τον Έπαφο στην Αίγυπτο , όπου έγινε βασιλιάς και εκεί παντρεύτηκε την κόρη του Νείλου, την Μέμφιδα. Την Λιβύη ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και μαζί του έκανε δίδυμους γιους , τον Βήλο και τον Αγήνορα και ακόμα την Λάμια και τον Λέλεγα. Εγγόνια της Λιβύης ήταν ο Κάδμος, η Ευρώπη, ο Δαναός, ο Αίγυπτος και άλλα. Οι Βερβερίνοι που ζούσαν δυτικά του Νείλου την περιοχή αυτή την έλεγαν Λεμπού και από την αρχαιότητα Λιβύη θεωρείτο όλη η Βόρειος Αφρική πέρα από την Αίγυπτο. Και μόνο το ονόματα αυτά δείχνουν , νομίζω, την κεφαλαιώδη σημασία της περιοχής και τη σχέση της με τις απαρχές της πορείας των Ελλήνων.
Στην περιοχή της Βεγγάζης στα 630 π.χ. περίπου οι Θηραίοι θα ιδρύσουν την αποικία της Κυρήνης ,όπου θα εξελιχθεί στην περίφημη Πεντάπολη με την έντονη παρουσία εκεί των Ελλήνων , στην περιοχή της ανατολικής σημερινής Λιβύης που ονομάζεται Κυρηναϊκή, και που γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη μέχρι την άφιξη εκεί των Αράβων.
Η θάλασσα από τα πρώτα βήματα του ανθρώπου για άλλους ήταν ο παράγοντας που χώριζε λαούς και πολιτισμούς και για άλλους ένωνε και οδηγούσε σε συνεργασίες κι στην ανάπτυξη. Η θάλασσα για τους Έλληνες αποτέλεσε πάντα το δυναμικό εκείνο στοιχείο που διαμόρφωσε τον ψυχισμό τους και πολλές φορές στην πάροδο των αιώνων ο πλούτος και η δύναμη των Ελλήνων εκεί βασίστηκε. Το Λιβυκό Πέλαγος τι θα μπορούσαμε να πούμε, τελικά ενώνει ή χωρίζει τις δυο περιοχές, την Κρήτη και την Λιβύη; Προσωπικά εγώ πιστεύω πως τις ενώνει. Δεν νομίζω πως πρέπει να σταθούμε στα τελευταία μόνο χρόνια. Η μελέτη διαχρονικά της ιστορίας της περιοχής αποδεικνύει πως αυτό το πέλαγος ενώνει και γι’ αυτό θα κάνω μια μικρή αναδρομή. Θεωρώ πως αυτό είναι επίκαιρο και αξίζει.
Ας ξεκινήσω από την μυθολογία μας. Μια νύμφη ήταν η Κρήτη, μια από τις Εσπερίδες, σύζυγος του Μίνωα, σύζυγος επίσης του Δία Άμμωνα, που έδωσε το όνομά της στο νησί. Η Λιβύη από την άλλη ανήκε σ’ ένα μεγάλο σόι. Κόρη του Έπαφου και της Μέμφιδας. Ο Έπαφος ήταν γιος του Δία και της Ιούς , βλαστάρι ενός μεγάλου έρωτα που προκάλεσε και μια μαινόμενη ζήλια. Η Ιώ πέρασε τον Βόσπορο μεταμορφωμένη σε γελάδα για να γλιτώσει από τη ζήλια της Ήρας και μεγάλωσε τον Έπαφο στην Αίγυπτο , όπου έγινε βασιλιάς και εκεί παντρεύτηκε την κόρη του Νείλου, την Μέμφιδα. Την Λιβύη ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και μαζί του έκανε δίδυμους γιους , τον Βήλο και τον Αγήνορα και ακόμα την Λάμια και τον Λέλεγα. Εγγόνια της Λιβύης ήταν ο Κάδμος, η Ευρώπη, ο Δαναός, ο Αίγυπτος και άλλα. Οι Βερβερίνοι που ζούσαν δυτικά του Νείλου την περιοχή αυτή την έλεγαν Λεμπού και από την αρχαιότητα Λιβύη θεωρείτο όλη η Βόρειος Αφρική πέρα από την Αίγυπτο. Και μόνο το ονόματα αυτά δείχνουν , νομίζω, την κεφαλαιώδη σημασία της περιοχής και τη σχέση της με τις απαρχές της πορείας των Ελλήνων.Στην περιοχή της Βεγγάζης στα 630 π.χ. περίπου οι Θηραίοι θα ιδρύσουν την αποικία της Κυρήνης ,όπου θα εξελιχθεί στην περίφημη Πεντάπολη με την έντονη παρουσία εκεί των Ελλήνων , στην περιοχή της ανατολικής σημερινής Λιβύης που ονομάζεται Κυρηναϊκή, και που γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη μέχρι την άφιξη εκεί των Αράβων.
Κείμενο από ανάρτηση του Αιμίλιου Γάσπαρη
Γεγονός που αναφέρεται και στην επίσημη ιστοσελίδα της Λιβύης: Libya was also the name of the Goddess known to the Greeks as the Goddess Libya, and also of the whole continent before the Romans named it Africa after the Berber In mythology, the Goddess Libya had three sons by the Libyan Sea-God Poseidon: Belus, Agenor and Lelex. King Belus ruled at Chemmis or Chamesis of Leo Africanus, Agenor migrated to Cana'an (the Middle East), and Lelex became king of Megara. The wife of Belus Anchinoe, daughter of the Nile-god Nilus, bore him three sons: Aegyptus, Danaus and Cepheus, and one daughter: Lamia, the Libyan Snake-goddess. The myth relates an interesting "deception tale" in which Danaus was sent to rule Libya where he had fifty daughters, and Aegyptus, who had fifty sons, ruled over Egypt
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου