30
«Ποιος είσαι εσύ ώ επίτροπε που ήρθες στη χώρα μας να μας δικάσεις; Είσαι αλλόεθνος. Και για να είσαι αλλόεθνος δεν μπορεί να είσαι δίκαιος. Δεν μπορείς να δικάσεις Έλληνες».Ξέρεις να λες Ελλάδα στα ελληνικά, μα τίποτε δε νοιώθεις απ’ ό,τι σπουδαίο, μεγάλο και αιώνιο κρύβει τούτη η λέξη στα σπλάγχνα της.
Κατάλαβες τη θέση του εισαγγελέα σε ελληνικό δικαστήριο αλλά δεν έχεις θέση στην ελληνική δικαιοσύνη Επίτροπε. Είσαι εκτός φύσει και θέσει. Θέλεις να δικάσεις Έλληνες με τον πατριωτισμό του Εγγλέζου.
Ο εθνισμός μας, ώ επίτροπε, είναι θεμελιωμένος στα αίματα οκτακοσίων χιλιάδων Ελλήνων που θυσιάστηκαν εις τον αγώνα. Θα ήταν κατάρα Θεού αν εμείς την ημέρα εκείνη της δίκης το ξεχνούσαμε αυτό».
Με αυτά τα λόγια ο «αιώνιος» Έλληνας δικαστής Γεώργιος Τερτσέτης, άρχισε την αγόρευσή του ως κατηγορούμενος, στο δικαστήριο που παραπέμφθηκε μαζί με τον Πρόεδρο Αναστάσιο Πολυζωίδη για την απείθειά τους στις διαταγές των ξένων. Των ξένων που ζητούσαν από το δικαστήριο να επιβάλει τη θανατική ποινή στο «Γέρο του Μοριά» και τον Δημήτριο Πλαπούτα, «σε εκείνη τη δίκη».
Εκείνη την ιστορική δίκη, που ξεκίνησε στις 16 Απριλίου του 1834 στο Ναύπλιο, την πρωτεύουσα του νεοσύστατου τότε Ελληνικού Κράτους και έμεινε στην αιωνιότητα για να παραδειγματίζει με το «σκότος» της και να φωτίζει με τα οράματά της το νεότερο Ελληνισμό
Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/tertseths-poluzwidhs-pantotinoi-faroi-ths-ellhnikhs-dikaiosunhs#ixzz3Eh8U8XT1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου