Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ <ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ> ΕΝ ΕΤΕΙ 2014 ΓΡΑΦΕΙ ΤΙΣ ΤΙΣ ΠΙΟ ΜΑΥΡΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ <ΘΟΛΕΣ> ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ....(όταν μιλάμε γιά Δικαιοσύνη σαφώς δέν εννοούμε τόν σεβαστό θεσμό αλλά τούς εκάστοτε εκπροσώπους της πού ανάλογα μέ τό Ηθικό ανάστημα, τήν αμεροληψία, καί τήν ακεραιότητα τους, εμπνέουν τόν ανάλογο σεβασμό γιά τόν θεσμό στόν Ελληνικό Λαό.)
ΠΗΓΗ:ΟΡΙΝΙΟΝ24 Φιλοθέη Βαρσαμή Δικηγόρος-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Α-ΛΑ ΚΑΡΤ
Ωραία ασφάλεια δικαίου απολαμβάνει ο Ελληνας πολίτης. Νομοθετούν και τον κλέβουν, νομολογούν και τον γδέρνουν με νομικές ακροβασίες που κάποια μέρα θα τις συζητάμε και θα έχουμε την πολυτέλεια να γελάμε. Justice for all και κουραφέξαλα. Α λα καρτ δικαιοσύνη, αντιφατικές αποφάσεις, νομοθεσία σκληρή για τον πολίτη, ευνοϊκή για τα πραγματικά λαμόγια (ακόμα και το νσκ αντιδρά στην προωθούμενη μείωση των ποινών των καταχραστών δημοσίου και της παθητικής δωροδοκίας). Οι τρεις πυλώνες της δημοκρατίας δοκιμάζονται, "ο μάστορης το δίκιο του χτυπάει και ας το ξέρει, κάλλιο το χέρι να χτυπά σε δίκοπο μαχαίρι", Κατώτεροι ιεραρχικά δικαστές διασώζουν τα προσχήματα και την τιμή της δικαιοσύνης με αποφάσεις-αντιμανιφέστα που εκδίδονται σύμφωνα με το νόμο και τη συνείδησή τους.
Βρισκόμαστε, νομίζω, στο συγκινητικό σημείο του άρθρου 120 που προβλέπει ότι "η τήρηση του συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των ελλήνων".
Έχουμε την ατυχία να ζούμε "σε ενδιαφέροντες καιρούς".
διαβάστε ολόκληρο τό άρθρο
Το στ' τμήμα του στε (και όχι μόνο) είχε κρίνει σε πενταμελή σύνθεση ότι δεν είναι σύμφωνη με το σύνταγμα η διάταξη του κεδε που προέβλεπε δυνατότητα κατάσχεσης τραπεζικών λογαριασμών των οφειλετών του δημοσίου χωρίς προηγούμενη ενημέρωση του δικαιούχου-οφειλέτη.
Η επταμελής σύνθεση, όμως, στην οποία παραπέμφθηκε η απόφαση λόγω αυξημένης σπουδαιότητας του θέματος, έκρινε το αντίθετο: πάρε τα λεφτά και τρέχα χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση του οφειλέτη, λέει στο κράτος. Και στηρίζει την απόφασή του στο εξής δίδαγμα της κοινής πείρας (μάλλον): αν ενημερώσεις τον οφειλέτη, θα σηκώσει τα χρήματα από την τράπεζα, προκειμένου να αποφύγει να πληρώσει και το (δημόσιο) ταμείο θα είναι μείον. Δημιουργεί, δηλαδή και δέχεται το στε δηλαδή ένα μαχητό τεκμήριο απατεωνιάς που φέρεται να διέπει τους πολίτες-οφειλέτες του δημοσίου, οι οποίοι, αν και έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τις οφειλές τους, θα το αποφεύγουν άμα τη ενημερώσει. Για αυτό, τους στερεί δυνατότητα διάθεσης των χρημάτων τους με βάση τις ανάγκες τους και δέχεται το κράτος να προηγείται έναντι οποιασδήποτε άλλης χρηματικής ανάγκης του δικαιούχου. Για νοσηλεία τα θες; Για τα γεράματα; Δεν τα χρωστάς και έκαναν λάθος; Δεν πειράζει. Τράβα στα δικαστήρια και βρες άκρη με χρόνια με καιρούς. -"Οι έλληνες είναι διεφθαρμένοι", είχε πει ο γαπ. -"Όντως", απαντάει με την απόφασή του το στε.
Παράλληλα, ο απ δικάζοντας την αίτηση αναστολής του δημοσίου κατά των καθαριστριών, βγάζει άλλο φιρμάνι: αποδέχεται ότι βρισκόμαστε σε φάση έκτακτης οικονομικής *ανάγκης* (δυσχέρειας) και για αυτό δεν δικαιώνει (σχεδόν κατσαδιάζει) τα άτομα που κοιτάν να επιζήσουν σε βάρος της οικονομικής πολιτικής του κράτους. Φυσικά, όταν έκριναν αντισυνταγματικές τις μειώσεις στους μισθούς τους (των δικαστών) δεν μπουρδολογούσαν ασυστόλως με κηρύγματα και προτάγματα του συλλογικού έναντι του ατομικού συμφέροντος, ούτε έριχναν τη μπάλα στο εκλογικό σώμα που με την ψήφο του καθορίζει ποιά οικονομική πολιτική θα ασκηθεί. Το ρεζουμέ, λοιπόν, που βγαίνει είναι ένα: ο απ δεν κρίνει με βάση το νόμο και το σύνταγμα, αλλά με βάση την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης στη βάση μίας ακήρυχτης κατάστασης ανάγκης. Κάλυπταν οι καθαρίστριες πάγιες και διαρκείς ανάγκες; Σκασίλα του. Είχαν απολαβές παράλογες ή χαμηλές και λελογισμένες; Δεν τον νοιάζει. Θέλει μόνο διασφάλιση της συνέχειας της οικονομικής πολιτικής του κράτους σε μία περίοδο έκτακτων δυσχερειών. Αυτό σημαίνει, βέβαια ότι, αν αύριο η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης αποφασίσει να απολυθούν (καταργώντας οργανικές θέσεις) οι μισοί δικαστές και κουτσουρέψει τους μισθούς των υπολοίπων στο μισό, ο απ θα οφείλει, για την ταυτότητα του λόγου, να σαχλαμαρολογήσει και για λόγου του όπως σαχλαμαρολογεί για τις καθαρίστριες. Εκεί θα δούμε πόσα χριστιανικά απίδια κοινοκτημοσύνης και συλλογικού καλού πιάνει ο σάκος της πολιτικής κατήχησης του ανωτατου ακυρωτικού μας.
ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ και ενώ κουνάμε το δάχτυλο κάτω από τη μύτη των καθαριστριών, το στε κρίνει αντισυνταγματικές και παράνομες τις περικοπές στους ενστόλους. 500 μύρια θα μας κοστίσει η απόφαση αυτή και, παραδόξως, ούτε ούτε για οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που τινάζεται στον αέρα διαβάζω να λέει τίποτα η απόφαση, ούτε για έκτακτες οικονομικές δυσχέρειες, ούτε τίποτα από τα εμπριμέ που δέχτηκε ο απ για τις καθαρίστριες. Πώς και τέτοια απόκλιση; Τα 2,5 εκατομμύρια κόστους των καθαριστριών είναι το πρόβλημα, τα 500 (που δικαίως τα παίρνουν) των ενστόλων (επιχορηγήθηκαν, κιόλας, προσφάτως), δεν είναι. Η στολή δικαιώνεται αν παίζεις στο λούφα και παραλλαγή, όχι όμως αν πρωταγωνιστείς στη θεία μου τη χίπισσα. Ο σακελάριος τινάζει στον αέρα τον προϋπολογισμό, ο περράκης όχι -γιατί έτσι.
Ωραία ασφάλεια δικαίου απολαμβάνει ο έλληνας πολίτης. Νομοθετούν και τον κλέβουν, νομολογούν και τον γδέρνουν με νομικές ακροβασίες που κάποια μέρα θα τις συζητάμε και θα έχουμε την πολυτέλεια να γελάμε. Justice for all και κουραφέξαλα. Α λα καρτ δικαιοσύνη, αντιφατικές αποφάσεις, νομοθεσία σκληρή για τον πολίτη, ευνοϊκή για τα πραγματικά λαμόγια (ακόμα και το νσκ αντιδρά στην προωθούμενη μείωση των ποινών των καταχραστών δημοσίου και της παθητικής δωροδοκίας). Οι τρεις πυλώνες της δημοκρατίας δοκιμάζονται, "ο μάστορης το δίκιο του χτυπάει και ας το ξέρει, κάλλιο το χέρι να χτυπά σε δίκοπο μαχαίρι", κατώτεροι ιεραρχικά δικαστές διασώζουν τα προσχήματα και την τιμή της δικαιοσύνης με αποφάσεις-αντιμανιφέστα που εκδίδονται σύμφωνα με το νόμο και τη συνείδησή τους.
Βρισκόμαστε, νομίζω, στο συγκινητικό σημείο του άρθρου 120 που προβλέπει ότι "η τήρηση του συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των ελλήνων".
Έχουμε την ατυχία να ζούμε "σε ενδιαφέροντες καιρούς".
(* Η Φιλοθέη Βαρσαμή είναι δικηγόρος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου