ΕΛΛΗΝΕΣ ..ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ...ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ!!!


ΠΡΟΣΟΧΗ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΙΝΑΙ <ΣΚΛΗΡΗ>. ΑΛΛΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ...ΣΤΑ 40 .....ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ.....ΔΗΜΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥΣ..ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΣΑΝ ΜΟΛΙΣ ΕΧΤΕΣ ΟΙ ΕΠΙΟΡΚΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΟΥΣ ΟΡΦΑΝΑ ΑΝΗΛΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.
ΣΤΗΝ ...ΚΟΛΑΣΗ!

“Δεν αντέχω άλλο. Δεν έχω δουλειά εδώ και καιρό. Δεν μπορώ να τρώω κάθε μέρα μακαρόνια και φασόλια. Δεν αντέχω να ζω σαν ζητιάνος και να πηγαίνω να με ταΐζει η Εκκλησία. Δεν έχω ούτε ένα ευρώ για τσιγάρα. Συγνώμη γι’ αυτό που κάνω. Δεν υπάρχει ελπίδα”.

Αυτές ήταν οι λίγες λέξεις μέσα από τις οποίες είπε τα πάντα ο 42χρονος άνδρας από τη συμπρωτεύουσα, που μη αντέχοντας πλέον μια ζωή που γι’ αυτόν είχε γίνει απόλυτο μαρτύριο, έβαλε μια θηλιά στον λαιμό του και απαγχονίστηκε μέσα στο διαμέρισμά του, σε συνοικία της ανατολικής Θεσσαλονίκης.

Ο άτυχος άνδρας ήταν διαζευγμένος, πατέρας ενός 13χρονου κοριτσιού για το οποίο ένιωθε φρικτές τύψεις καθώς δεν μπορούσε να του προσφέρει απολύτως τίποτε.

Με το αίμα πλέον στα χέρια χιλιάδων Ελλήνων που αποφάσισαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους πνιγμένοι στην έσχατη απόγνωση, βρίσκονται όχι μόνο ο Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης και οι συν αυτοίς, αλλά και τα απανταχού ελεεινά  ”δημοσιογραφικά” ενεργούμενα που -πάντα με το αζημίωτο- δεν παύουν να εκθειάζουν το έργο τους και να χειραγωγούν την κοινή γνώμη.

Σε όλους αυτούς αφιερώνεται τούτη η τραγική φωτογραφία, και ας γίνει η Ερινύα που θα τους κυνηγά σε όλη την άθλια ζωή τους, είτε αυτή τελειώσει σε κάποια βίλα της Λατινικής Αμερικής είτε σε κάποιο κελί φυλακής. Γιατί άλλη οδός δεν προβλέπεται για όλους αυτούς να υπάρξει. 

Η ίδια φωτογραφία επίσης αφιερώνεται και σε όλους τους ψηφοφόρους τους, που, παρ’ ότι είχαν ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΝΩΣΗ περί του ποιούς ανεβάζουν στην εξουσία, το έκαναν ελπίζοντας πως ίσως έτσι, με κάποιο τρόπο, “αυτοί τουλάχιστον θα σωθούν”.

Οδηγός στο επάγγελμα, έψαχνε για δουλειά τουλάχιστον επί έξι μήνες αλλά ήταν αδύνατον να βρει, ωστόσο για τον ίδιο, το να ζει αναξιοπρεπώς όπως περιγράφει στο ιδιόχειρό του σημείωμα, δεν ήταν κάτι που μπορούσε να το διαχειριστεί και τελικά και να το αντέξει.