Ο αντιρατσιστικός νόμος είναι φίμωση σε κάθε αντίθετη άποψη

Τελευταία έχει αναπτυχθεί και αναπαράγεται από τα ΜΜΕ μια νοσηρή και επικίνδυνη παραφιλολογία ότι τα αυτοαποκαλούμενα "προοδευτικά" κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου ανήκουν στο λεγόμενο "Συνταγματικό Τόξο" (νονός ο Ευάγγελος Βενιζέλος) ενώ τα άλλα βρίσκονται  εκτός αυτού,  και γι' αυτό πρέπει ν' αποβληθούν στο πυρ το εξώτερο. Ο στόχος βέβαια είναι η Χρυσή Αυγή, αλλά τα σκάγια αγγίζουν και τη Νέα Δημοκρατία κατά το σκεπτικό του Αλέξη Τσίπρα.

Η προσπάθεια αυτή, εκτός από δημαγωγική και υποκριτική, είναι άκρως αντιδημοκρατική - αφού βάλλει ευθέως κατά της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών - ρατσιστική, αντισυνταγματική και άκρως επικίνδυνη για τη συνοχή των Ελλήνων, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για τη χώρα που κρίνεται η ίδια η επιβίωση του έθνους μας.

Αντιγράφω από την ιστοσελίδα greeklaws.com, μελέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών, Σχολή Νομικών, Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, με τίτλο"ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ", κεφάλαιο 1ο, "ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ", 1.1: 

«Όσον αφορά τη ρήτρα της εξυπηρέτησης της ελεύθερης λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος, στην παράγραφο 1 του άρθρου 29 του Συντάγματος, δεν εμπεριέχει περιορισμό ούτε παρέχει κριτήριο, με βάση το οποίο κρατικά όργανα (έστω και δικαστήρια) να μπορούν να απαγορεύσουν την ίδρυση κόμματος ή να διατάξουν τη διάλυση υφισταμένου. Τούτο θα ήταν ασύμβατο με την πολιτική ελευθερία που είναι συστατικό στοιχείο της δημοκρατικής αρχής.

Συνέπεια της πολιτικής ελευθερίας ως στοιχείου της δημοκρατίας είναι ότι όλες οι πολιτικές απόψεις, τάσεις, ιδεολογίες κλπ. είναι κατ' αρχήν ελεύθερες. 

Περιορισμοί στην έκφρασή τους και κυρίως στην επιδίωξη των πολιτικών κομμάτων ή άλλων ενώσεων που τις εκφράζουν να συμμετάσχουν στις συνταγματικές διαδικασίες σχηματισμού της πολιτειακής βούλησης, δεν μπορούν να επιβληθούν με νόμο, αφού αυτός θα ήταν αντίθετος στη δημοκρατική αρχή. 

Η επιβολή περιορισμών είναι θεμιτή μόνο αν ερείδεται σε άλλη ειδικότερη συνταγματική διάταξη, η οποία καθιερώνει την παραπάνω αρχή κατά τρόπο ρητό και ανεπίδεκτο αμφισβήτησης.

Τούτο δεν συμβαίνει στην περίπτωση της διάταξης της παρ. 1 του άρθου 29 του Συντάγματος, αφού δεν προβλέπει διαδικασίες απαγόρευσης "αντιδημοκρατικών" κομμάτων. » (πηγή)

Ας δούμε τώρα μερικά αποσπάσματα από την προχθεσινή επεισοδιακή συνεδρίαση της Βουλής, στην οποία αναφέρθηκα και εδώ, όπου κυριάρχησε η ιδέα του συνταγματικού τόξου, εναλλακτικά δημοκρατικού τόξου.

Αλέξης Τσίπρας:  «Κύριε Υπουργέ, αισθάνθηκα την ανάγκη να μην απευθυνθώ κατ’ ιδίαν σε εσάς για να πληροφορηθώ για ένα μείζον ζήτημα. (...)
Τι ακριβώς έχει συμβεί με το νομοσχέδιο που καταθέσατε; (...)

Κύριε Υπουργέ, ξέρετε καλύτερα από εμένα φυσικά ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες που έχουν οδηγήσει την Κυβέρνηση σε αυτές τις παλινωδίες. Ξέρετε καλύτερα από εμένα ποιοι είναι αυτοί και γιατί βάζουν τρικλοποδιές σε αυτή την πρωτοβουλία. 
Θα ήθελα να δώσετε συγκεκριμένες και ειλικρινείς απαντήσεις.(...)

Σε ποιες ενέργειες σκοπεύετε να προβείτε, ώστε να θωρακιστεί πολιτικά και νομικά η χώρα απέναντι σε κρούσματα ρατσιστικής βίας και μίσους απέναντι σε κάθε διαφορετικότητα;

Το ερώτημα, λοιπόν, είναι το εξής: Θα τους επιτρέψετε και με τη δική σας ανοχή να συνεχίζουν να χαϊδεύουν ακροδεξιά αυτιά και θαυμαστές του Χίτλερ σε αυτήν εδώ την Αίθουσα; (...)»

Αντώνης Ρουπακιώτης: «Το νομοσχέδιο κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας δεν αποσύρεται. Είναι η πολιτική βούληση του κυρίου Πρωθυπουργού και των δύο κομμάτων που συμμετέχουν στην Κυβέρνηση. (...)

Αυτό το νομοσχέδιο, επειδή ξέρουμε ότι πρέπει με ιδιαίτερη προσοχή να υπερασπιστεί τους πολίτες και τη δημοκρατία κατά του μισαλλόδοξου ρατσιστικού λόγου και πρέπει ταυτόχρονα, να διαφυλάξει τα όρια ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης και από την άποψη αυτή – και θα ήταν τιμή για εμάς να ακούσουμε τις απόψεις και όλων εσάς και όλων των κυρίων Βουλευτών - επιδέχεται πάντα τις παρεμβάσεις. Αυτό είναι το πρώτο.

Και δεύτερον, να αντιληφθούμε ότι σε επίπεδο θεσμών και υπεράσπισης της δημοκρατίας (...)  εάν δεν υπάρξουν συγκλίσεις των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, να αναζητηθούν οι αναγκαίες εκείνες θεσμικές επιλογές, θα μου επιτρέψετε να πω ότι ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης όσο και πλήρες να είναι, δεν φαίνεται να μπορεί να έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.»

Αλέξης Τσίπρας: «(...) Και βεβαίως δεν θέλω - αλλά δεν μπορώ να μην το κάνω - να υπενθυμίσω ότι υπάρχουν κάποιες εκλεκτικές συγγένειες, κάποιες επιλεκτικές συμφωνίες σ’ αυτήν εδώ την Αίθουσα, διότι μιλάτε για την ανάγκη σύμπλευσης των δυνάμεων του συνταγματικού τόξου. 

Όμως, κύριε Υπουργέ, δεν μπορώ να καταλάβω πώς θα μπορέσουμε εμείς με την κουλτούρα και τη δημοκρατική παράδοση της Αριστεράς να συμπλεύσουμε και να προστατεύσουμε τη δημοκρατία με ανθρώπους των οποίων η ιστορία έχει καταγραφεί. Ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Βορίδης ήταν επικεφαλής της νεολαίας της ΕΠΕΝ με εντολή του δικτάτορα Παπαδόπουλου από τη φυλακή.
Τι είδους συνταγματικό τόξο, λοιπόν, να κάνουμε εμείς και πόσο να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία; (...)

Και η επόμενη σύγκρουση και απεργία δεν θα έχει μπροστά συνδικαλιστές, θα είναι πολιτική απεργία και θα έχει μπροστά τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, αν πράγματι αισθάνονται ότι είναι δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, για να υπερασπιστούν τα κοινωνικά δικαιώματα και το Σύνταγμα.»

Αντώνης Ρουπακιώτης: «(...) Αναμφισβήτητα, δεν έχουμε ταυτότητα εποχών και συνθηκών. Δεν κάνω τέτοια ιστορικά λάθη. Ωστόσο, έχουμε και σήμερα έναν μείζονα κίνδυνο, όχι μόνο ως Ελλάδας, εν γένει των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των κατακτήσεων των εργαζομένων, αλλά κίνδυνο σε βάρος του στενού πυρήνα της Δημοκρατίας και των θεσμών. 

Θα επαναλάβω την παράκληση μου ως πολίτης αυτής της χώρας πως εάν δεν αναζητηθούν συγκλίσεις μεταξύ των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, παρά τις πολιτικές και ιδεολογικές διάφορες, κανένα νομοσχέδιο δεν μπορεί να αντικρούσει αυτόν τον κίνδυνο.

Ευτυχώς σε ότι αφορά την καταπολέμηση του μισαλλόδοξου ρατσιστικού λόγου, την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων, αυτή έχει ξεκινήσει από μακριά και το ξέρετε, από το 1966 με την από 7-3-1966 Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ που πρέπει να πω ότι την είχαν δεχθεί, κύριε Πρόεδρε και οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση τότε. Δεύτερον, δυστυχώς σε αυτή η Σύμβαση θα λέγαμε ότι είχαμε το δύσμορφο ότι ψηφίστηκε και ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία με το νομοθετικό διάταγμα 494/1970 επί δικτατορίας, ωστόσο επικαιροποιήθηκε με τον ν. 927/1999 που θεωρήθηκε ότι είναι σταθερή αναφορά κατά των φυλετικών διακρίσεων και της εκπομπής του μισαλλόδοξου λόγου και για άλλα κράτη της Ευρώπης.»

Παναγιώτης Ηλιόπουλος:  «(...) Ας θέλετε εσείς να παλέψετε για το δημοκρατικό τόξο. Εμείς θα παλέψουμε για το ελληνικό τόξο και για τον ελληνικό λαό. Εσείς πείτε ό,τι θέλετε.
Ελληνικό τόξο απάντησε στο δημοκρατικό σας τόξο. Και αυτά που λέτε θα τα κρίνει ο ελληνικός λαός.»

Μάκης Βορίδης: «(...) Το πρωί ο κ. Τσίπρας έκανε μία ερώτηση. Ρώτησε για το θέμα του αντιρατσιστικού νόμου. Μια χαρά. Ακούστε τι υπαινίχθη ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: Ο κ. Κεφαλογιάννης δεν εψήφισε την άρση της ασυλίας του Κασιδιάρη. Εγώ έχω την γνωστή ακροδεξιά προϊστορία. Ο κ. Σαμαράς περιβάλλεται από ακροδεξιούς συμβούλους. Η Νέα Δημοκρατία δεν στέργει στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Άρα - αναρωτιέται ο κ. Τσίπρας - τι νόημα έχει η συνεννόηση; Είναι άραγε η Νέα Δημοκρατία κόμμα του συνταγματικού τόξου;

Αυτά λέτε; Αμφισβητείτε τη δημοκρατικότητα της Νέας Δημοκρατίας; Αμφισβητείτε από τη δική σας την πλευρά τη δημοκρατικότητα της Κυβέρνησης;

Συζητάμε σήμερα για τα φαινόμενα αυτά, τα απαράδεκτα, εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου, αλλά έχουμε ζήσει εδώ μέσα, σεβαστέ κύριε Πρόεδρε, τις ύβρεις που μας ανεβάζουν δοσίλογους, μας κατεβάζουν ταγματασφαλίτες, μας ανεβάζουν προδότες, μας κατεβάζουν ναζί. Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη είναι ναζί.

Το εξώφυλλο σήμερα της εφημερίδας ΑΥΓΗ, κομματικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ, είναι: "Επιστρατευμένοι στην ακροδεξιά". Αυτά λέτε; Αντιλαμβάνεστε που οδηγούν αυτά; Καταλαβαίνετε τι κάνετε αν αμφισβητείτε τη δημοκρατική αφοσίωση και προσήλωση του μεγαλύτερου Κόμματος στην Ελλάδα, του Κόμματος που έφερε τη δημοκρατία; Αυτά λέτε; Αντιλαμβάνεστε ποιος εκτρέφει τα φασιστικά φαινόμενα;

Όταν παράγεται πολιτική απονομιμοποίηση, εσείς τι νομίζετε; Ότι εν συνεχεία θα συνεχίσει να λειτουργεί το κοινοβουλευτικό πολίτευμα ομαλά; 

Η πολιτική απονομιμοποίηση και ο λαϊκισμός, κύριε Πρόεδρε, είναι ο προάγγελος του εξτρεμισμού. Αφού απονομιμοποιείται η κοινοβουλευτική διαδικασία, αφού απονομιμοποιούνται τα πολιτικά κόμματα, αφού απονομιμοποιείται ο κοινοβουλευτισμός, αφού εδώ θέλουμε να λέμε όλες αυτές τις αστήρικτες πραγματικά υπερβολές χωρίς ένα στοιχείο συγκροτημένο, τότε δεν είναι αυτονόητο ότι στρέφουμε την κοινωνία στα άκρα, τα άκρα της Δεξιάς και τα άκρα της Αριστεράς; Δεν είναι αυτονόητο ότι τη στρέφουμε εκεί;

Να αναλάβετε, λοιπόν, τις ευθύνες σας και να συνειδητοποιήσετε ότι δεν μοιράζετε πιστοποιητικά δημοκρατικής νομιμότητας. Δεν μοιράζετε τέτοια πιστοποιητικά.

Και να καταλάβετε το εξής: Η Νέα Δημοκρατία είναι περήφανη για την πολιτική της παράδοση, για την ταυτότητά της, για τη σύνθεσή της, για την ιδεολογία της. Δεν την εξαρτά από την έγκρισή της. Δεν θέλουμε να συμφωνείτε μαζί μας, αλλά είναι σημαντικό το να μην παράγεται πολιτική απονομιμοποίηση. Πιστεύετε ότι σας βοηθά εκλογικά. Πρόσκαιρα. Οδηγεί στο χαμό, το συνολικό χαμό! 
Δεν πρόκειται να υπάρξουν ανασυγκροτήσεις με τέτοιους όρους. (...)»

Σαν απάντηση στα ανωτέρω παραθέτω αποσπάσματα από χθεσινό άρθρο του Γιάννη Μιχελάκη στην "Εφημερίδα των Συντακτών" με τίτλο : "Οι ιδέες δεν αντιμετωπίζονται με διατάγματα":

«Από το 2001, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μια απόφαση-πλαίσιο υπέδειξε στα κράτη-μέλη της Ένωσης να θεσπίσουν αυστηρές ποινές τόσο για πράξεις ρατσιστικής προπαγάνδας όσο και για κάθε δημόσια άρνηση των εγκλημάτων γενοκτονίας.

Η απόφαση, ωστόσο, εκείνη - όπως ρητά αναφερόταν - δεν συνεπαγόταν υποχρέωση των κρατών-μελών να λάβουν μέτρα που αντιβαίνουν τις θεμελιώδεις αρχές τους για την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, της έκφρασης και του Τύπου. Ούτε, βέβαια, οι κοινοτικές αποφάσεις έχουν τη δεσμευτικότητα Οδηγιών. Κι ούτε κατισχύουν του Συντάγματος.
(...)
Εάν λοιπόν το νέο νομοθέτημα έχει - όπως ειπώθηκε- βάση τα προηγούμενα, θα θεσπιστούν διατάξεις ενάντια στα δικαιώματα του Ανθρώπου ή θα υπάρξουν προσαρμογές; 

Θα αγνοηθούν οι έξωθεν αντιδράσεις ή θα καταλήξει η Ελλάδα σε ένα νομοθέτημα που θα καταδικάζει όσους αρνούνται οποιαδήποτε άλλη γενοτονία, αλλά ανέχεται όσους αρνούνται τις αναγνωρισμένες από τη Βουλή Γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας;

Μείζον ζήτημα εγείρεται, κατ' αρχάς ως προς τη διατύπωση απόψεων για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, καθώς οι λαθρομετανάστες, σχεδόν στο σύνολό τους, ανήκουν σε άλλες φυλές και έχουν άλλες θρησκείες. 

Μπορεί, δηλαδή, η εναντίωση στο εξόχως επικίνδυνο φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης να εμφανίζεται σαν ρατσισμός ακόμη κι αν δεν πρόκειται περί αυτού; 

Μπορεί να ποινικοποιηθεί ο προβληματισμός για το μεταναστετικό, ακόμη και εάν αφορά την ανάπτυξη ερωτημάτων, σκέψεων και προτάσεων για την ανάσχεση της ανεξέλεγκτης μεταναστευτικής ροής;

Μπορεί να απαγορευτεί κάθε σκέψη και πρωτοβουλία εναντίον του προβλήματος;

Θα είναι παράνομος όποιος εναντιώνεται στη λαθρομετανάστευση και στα νοσηρά φαινόμενα - την έξαρση της εγκληματικότητας, της εμπορίας ναρκωτικών, της πορνείας, της γκετοποίησης ολόκληρων γειτονιών - που συνεπιφέρει;

Εάν κάποιος βουλευτής προτείνει μέτρα εναντίον της λαθρομετανάστευσης, θα διώκεται;

Ακόμη σοβαρότερο ζήτημα εγείρεται από ενδεχόμενες διατάξεις που θέτουν περιορισμούς στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών σχετικά με τις γενοκτονίες, τον ρατσισμό, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. 

Πώς μπορεί, δηλαδή, σε μια δημοκρατία να αναπτύσσεται φόβος μπροστά στην ελευθερία του λόγου και της σκέψης; 

Πώς μπορεί να φιμώνονται οι διαφορετικές προσεγγίσεις ιστορικών γεγονότων και να απαγορεέύεται η ιστορική έρευνα;

Πώς μπορεί ορισμένες απόψεις να θεωρούνται ποινικά κολάσιμες και άλλες όχι;
(...)
Ακούγονται όμως και προτάσεις για την επιβολή κυρώσεων που θα φτάνουν έως και την "αυτόματη" έκπτωση βουλευτή από το αξίωμά του. Αλλά και θα επεκτείνονται εις βάρος των νομικών προσώπων, των συλλόγων, των οργανώσεων και των κομμάτων, ακόμη και αν οι υπόλογοι είναι κατώτερα στελέχη τους.

Και διερωτάται κανείς: Είναι δυνατόν σε δημοκρατικά πολιτεύματα να τίθενται πολιτικά κόμματα εκτός νόμου εξαιτίας των ιδεών τους;

Είναι δυνατόν να προβλεφθεί "αυτόματη" στέρηση της ασυλίας βουλευτή όταν το Σύνταγμα (άρθρο 62) απαιτεί προηγούμενη άδεια της Βουλής;

Μπορεί να υπάρξει δίωξη βουλευτή για γνώμη που εκφράζει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, όταν κάτι τέτοιο αποκλείεται ρητά και κατηγορηματικά από το άρθρο 61 του Συντάγματος;

Κι έπειτα: Εάν οι κάτοικοι στον Άγιο Παντελεήμονα αντιδράσουν στην παρουσία λαθρομεταναστών, θα τεθούν εκτός νομιμότητας τα κόμματα στα οποία κάποιοι από αυτούς μπορεί να είναι στελέχη;

Αν οι εγκληματίες στη Μανωλάδα ήταν στελέχη δημοκρατικού κόμματος, θα έβγαινε κι αυτό εκτός νόμου; 

Ακούγονται όμως και σκέψεις για εισαγωγή και ποινικοποίηση της έννοιας "εχθροπάθεια", το περιεχόμενο της οποίας είναι αδύνατο να προσδιοριστέι νομικά κατά τρόπο αντικειμενικό και αδιάτρητο.

Προβλήματα, άλλωστε, εντοπίζονται και στην ποινικοποίηση του "μίσους", μιας έννοιας που εμπίπται στην αρμοδιότητα της ψυχολογίας.

Ποιος δηλαδή θα αποφαίνεται για την ύπαρξη "εχθροπάθειας" ή "μίσους"; 

Ποιος και πώς θα αποδίδει μια πράξη σε λόγους μίσους και όχι άμυνας ή βούλησης προστασίας του ιδίου ή του κοινωνικού περίγυρού του, κατέναντι υπαρκτού κινδύνου;

Ακούγεται, επίσης, ότι με ένα τέτοιο νομοθέτημα μπορεί να αντιμετωπιστούν αντιδημοκρατικά μορφώματα. (...)

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι υπερβολές εκφράζουν επιπόλαιες φωνές που αντιγράφουν αντιλήψεις εκείνων που στοχεύουν.

Διότι στις δημοκρατίες οι ιδέες, ακόμη και οι πλέον επικίνδυνες, δεν αντιμετωπίζονται με ακραία νομοθετήματα, αλλά με ισχυρότερες ιδέες. 

Στις δημοκρατίες πολιτικά μορφώματα, ακόμη και ναζιστικά, δεν αντιμετωπίζονται στα δικαστήρια αλλά στην κοινωνία.

Στις δημοκρατίες υπάρχουν αρχές. Και εάν αυτές οι αρχές παραβιάζονται, τότε - και είναι περισσότερο από βέβαιο - επέρχονται ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.» (πηγή)PAME GR