Όπως αναφέραμε στην ενότητα 1.6 με θέμα «Ο Φυσικός Νόμος στον Ηράκλειτο»:
Σοφία για τους ανθρώπους είναι ο εναρμονισμός της ζωής τους , των κοινωνιών τους και των Νόμων της Πολιτείας τους με τον Φυσικό Νόμο, ο οποίος προέρχεται από τον Θεό. Και πρέπει να μάχονται για αυτόν τον σκοπό, όπως πρέπει να μάχονται και για τα τείχη τους.
Τον 20ό αιώνα επανεμφανίστηκε στην Ευρώπη ένα κίνημα που έθετε ως βασική του αρχή την προαιώνια αυτήν Κοσμική αρχή των Αρχαίων Ελλήνων και όλων των ακμαίων (αυθεντικών) Αρίων κοινωνιών που εμφανίστηκαν ποτέ στην Γη. Ήταν η έκφραση του προαιωνίου Αρίου και Κοσμικού πνεύματος ως πολιτικού κινήματος μέσα στον 20ο αιώνα και ονομάστηκε «Εθνικοσοσιαλισμός».
Κάθε πολιτική αρχή του Εθνικοσοσιαλισμού διέπεται από αυτό το πνεύμα και σχετίζεται με την αρχή του εναρμονισμού με τον Φυσικό Νόμο.
Για παράδειγμα:
H Φύσις έφτιαξε τον Άριο άνθρωπο ως κοινωνικό όν , ώστε από να αποτελεί ζωντανό κύτταρο μιας συγκεκριμένης εθνοφυλετικής κοινότητος όπως και ολοκλήρου του Φυσικού κόσμου και όχι αποκομμένη ατομική οντότητα. Η ευτυχία του ανθρώπου εξαρτάται από το εάν τόσο ο ίδιος μέσα στην Ψυχή του, όσο και οι κοινωνίες του διέπονται από Φυσική Αρμονία. Η Φυσική Αρμονία μπορεί να υπάρχει μόνον όταν επικρατεί Φυσική Τάξη, σε αντιδιαστολή με το Χάος (όπως π.χ. εκδηλώνεται στον φιλελευθερισμό και στις σημερινές κοινωνίες της Δύσεως) - και όταν η κοινωνία διέπεται από ομοψυχία και φυλετική ομοιογένεια. Η κάθε Φυλή συνδέεται άμεσα με την Γη όπου η Φυλή έζησε και αναπτύχθηκε μέσα στο πέρασμα των αιώνων, τόσο εις ό,τι αφορά στις παραδόσεις της και τον πολιτισμό της, όσο και στα βιολογικά της χαρακτηριστικά (όπως η καφέ αρκούδα δεν είναι φτιαγμένη για να ζει στους Πόλους αλλά σε Δάσος και η λευκή αρκούδα δεν είναι φτιαγμένη για να ζει σε Δάσος αλλά στους Πόλους, αντίστοιχα πρέπει να σκεφθεί κανείς ότι ένας Νέγρος , ένας Πακιστανός ή ένας Εβραίος δεν είναι φτιαγμένοι για να ζουν στην Ευρώπη). Η ίδια η Φύσις δεν δημιουργεί τους ανθρώπους «ίσους» αλλά ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Αυτή η διαφορετικότητα δεν οφείλεται μόνον «στις επιδράσεις του κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσε» όπως λένε οι κοινωνιολόγοι και οι μαρξιστές, αλλά κυρίως οφείλεται στο Αίμα, στα γονίδια που έχει κληρονομήσει από τους προγόνους του, τα οποία έχουν άμεση σχέση με την Φυλετική καταγωγή του και τα ιδιαίτερα φυλετικά του στοιχεία. Οι Φυλές δεν είναι «ίσες» αλλά διαφορετικές, επειδή η ίδια η Φύσις τις κατεσκεύασε έτσι, ώστε η καθεμία να έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η φυλετική επιμειξία συνιστά, λοιπόν, ματαίωση και καταστροφή του διά μέσου τεραστίων περιόδων συντελεσθέντος έργου της φύσεως. Ο «φεμινισμός» και η «ισότητα των δύο φύλων» αποτελούν παραβίαση του διαχωρισμού των ανθρώπων από την ίδια την Φύση σε δύο διαφορετικά και συμπληρωματικά πολωμένα φύλα, με διαφορετικού προσήμου, ούτως ειπείν, χαρακτηριστικά το καθένα. Η ομοφυλοφιλία αποτελεί αισχρή ασέβεια του ατόμου προς την ίδια του την γενετήσια Φύση, η δε θηλυπρέπεια του άρρενος φύλου, όπως και η αρρενοποίηση/εκμαιναδισμός των γυναικών, αναιρεί την θεμελιώδη εκείνη πολικότητα και διαφορά δυναμικού που παράγει Ζωή, Αρμονία και αληθινή Σωφροσύνη, με παραβίαση και των αντιστοίχων γενετησίων χαρακτηριστικών που έδωσε η Φύσις στο κάθε φύλο.
Η κοσμοθεωρία και βιοθεωρία του Εθνικοσοσιαλισμού δεν είναι κατασκεύασμα κάποιου ανθρώπου, ούτε δημιούργημα της «δεκαετίας του 30» αλλά είναι η προσέγγιση της Αιωνίας Κοσμικής Αληθείας από τον Άριο άνθρωπο διά μέσου των αιώνων.
Οποιοσδήποτε, μέσα από εσωτερική πνευματική αναζήτηση, καταφέρει να κατανοήσει έστω και κάποια βασικά στοιχεία αυτής της Αιωνίας Κοσμικής Αληθείας και να κατανοήσει, έστω και σε ένα αρχικό στάδιο, την Ουσία της σκέψεως οποιουδήποτε αξιοσημειώτου Αρίου φιλοσόφου, είτε από οποιαδήποτε Αρία παράδοση, θρησκεία ή μυθολογία, αυτονόητα και άμεσα θα αναγνωρίσει: «Ναι ο Αδόλφος Χίτλερ είχε δίκιο!».
Διότι οι παρανοήσεις, διαστρεβλώσεις και τα επιδερμικά υποκατάστατα, συνήθως δε και παπαγαλισμένα και δογματικά, της αληθούς και εναργούς Νοήσεως συνιστούν ομού σύμπλεγμα καί σύσσωμα που φράσσει την αντίληψη – και η διάλυση μιας εξ αυτών, αν δεν προλάβουν (: προλήψεις!) οι λοιπές εκ του συμπλέγματος να «επισκευάσουν» την «διάτρηση», μπορεί να ανοίξει τον δρόμο προς το Φώς, εφ’ όσον συνεχισθεί η αποδόμηση και αποβολή της «κόπρου του Αυγείου»...
Και ταυτόχρονα θα νοιώσει οργισμένος με την ψεύτικη εικόνα που παρουσιάζουν τα σχολεία, τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως και διάφορες «πολιτικά ορθές» οργανώσεις για τον Εθνικοσοσιαλισμό, όπως και κάποιοι που σηκώνουν τα σύμβολα του «Εθνικοσοσιαλισμού» με κίνητρα το οικονομικό κέρδος , τα πολιτικά παιχνίδια εντός του συστήματος και ταυτόχρονα μια εσωτερική ψυχοπαθολογία και διαστροφή. Και θα αντιληφθεί ότι η εικόνα που παρουσιάζουν όλοι αυτοί για το «τι είναι Εθνικοσοσιαλισμός» δεν έχει έστω και την ελαχίστη σχέση ή συνάφεια με την πραγματική του έννοια και σημασία.
Λένε αρκετοί, ότι στην εποχή μας δεν μπορούμε να αντιγράψουμε το κίνημα της δεκαετίας του 30, καθώς η δεκαετία του 30 έχει περάσει. Πρέπει, λένε, να διαμορφωθεί σήμερα ένα κίνημα με τέτοια χαρακτηριστικά, ώστε να είναι κατάλληλο και αποτελεσματικό για την σημερινή εποχή. Σωστά! Όμως οι μόνοι που το κατανοούν αυτό, και που μάλιστα το πράττουν, είναι οι ίδιοι οι αληθινοί εθνικοσοσιαλιστές, με την αυθεντική έννοια του όρου. Είναι εντελώς προφανές και αυτονόητο για έναν εθνικοσοσιαλιστή, ότι το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα της εποχής μας δεν μπορεί να αποτελεί κάποια στείρα αντιγραφή του κινήματος μιας προγενέστερης περιόδου. Θα αποτελεί, όμως, μια ακόμη έκφραση του αιωνίου αυτού Αρίου πνεύματος, αυτών των αιωνίων και αμεταβλήτων αξιών και αρχών. Το πώς εν τέλει θα εκφρασθούν εξωτερικά αυτές οι αξίες και αρχές, με ποια μορφή, αυτό θα διαμορφωθεί μόνο του μέσα από τις συνθήκες ενός Αγώνος που θα διέπεται από αυτές.
Γι΄ αυτό, όταν κάποιος επιθυμεί να συμβάλει σήμερα στο να χτιστεί ένα κίνημα που να απευθύνεται στις «ανάγκες της εποχής μας», θα πρέπει ακριβώς να ξεκινήσει μελετώντας , κατανοώντας , ενσαρκώνοντας και θέτοντας ως θεμέλιο αυτού που προσπαθεί να κτίσει αυτές τις αιώνιες αμετάβλητες αξίες και αρχές, την Αρία παράδοση , κοσμοθέαση και στάση ζωής. Αυτό όμως το κάνουν μόνο οι εθνικοσοσιαλιστές, προς τους οποίους οι εν λόγω ρηχοί και ιδιοτελείς ευφυολόγοι επιρρίπτουν την μομφήν.
Εάν κάποιος δεν αντιληφθεί αυτήν την τελευταία αλήθεια, τότε το «νέο» το οποίο επαγγέλλεται ότι θα χτίσει θα είναι απλώς νέο μόνον κατά την εμφάνιση - ενώ στο πραγματικό του περιεχόμενο, όσες «επαναστατικές» διακηρύξεις και αν φέρει, δεν θα αποτελεί τίποτε άλλο παρά μια ακόμη «νέα» πολιτική έκφραση από ένα πρόβλημα αρκετά παλιό, από την αποκοπή του Αρίου ανθρώπου από τον Φυσικό νόμο, τον Κοινό Λόγο και την Αρία παράδοση, κοσμοθέαση και πολιτισμό.
Αυτή η αποκοπή είναι το κεντρικό πρόβλημα της εποχής μας , το οποίο εκφράζεται πολύπλευρα ως πολλά και διαφορετικά προβλήματα, που εμφανίζονται σε διαφόρους τομείς (μεταναστευτικό, οικονομία, εγκληματικότητα , αναξιοκρατία, οικολογική καταστροφή, ανεργία, αεργία κλπ). Ο,τιδήποτε «νέο», λοιπόν, κινείται εντός των πλαισίων αυτής της ιδίας της αποκοπής, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι επαναστατικό, παρά θα είναι μετά απολύτου βεβαιότητος μια ακόμη ανατροφοδότηση της παρακμής , του χάους και της αποπνευματοποιήσεως που διέπουν τις σημερινές κοινωνίες. Γι΄ αυτό οποιαδήποτε τέτοιου τύπου προσπάθεια για «νέο» κίνημα, πέρα που τις αυθεντικές αρχές και αξίες του Εθνικοσοσιαλισμού και της Αρίας παραδόσεως, όσο καλοπροαίρετη και αν μπορεί να είναι, τα μόνα αποτελέσματα που δύναται να έχει είναι η συνέχιση του αποπροσανατολισμού και η ανακύκλωση της πνευματικής συγχύσεως.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι η μέγιστη Πολιτική και Κοινωνική Ελευθερία.
Θα αναρωτηθεί κανείς, αφού ο Εθνικοσοσιαλισμός έχει ως βασικές του αξίες την Στρατιωτική Πειθαρχία και την Τάξη, πως είναι δυνατόν να ισοδυναμεί με την ελευθερία;
Νόμος είναι η Πειθαρχία στην θέληση του Ενός (τον Φυσικό Νόμο, την Θέληση του Κοσμικού Πνεύματος, από την οποία πρέπει να διέπεται και η Εθνοφυλετική κοινότητα) έλεγε ο Ηράκλειτος . Ο άνθρωπος, καθώς αποτελεί μέρος της ίδιας της Φύσεως, δεν μπορεί ποτέ να «υπερβεί» την ίδια του την Φύση, δεν μπορεί να αποκτήσει «ελευθερία» μεγαλύτερη από τα όρια που καθορίζει ο Φυσικός Νόμος και η Φυσική Τάξις . Έτσι, λοιπόν, όταν οι Νόμοι μιας Πολιτείας είναι εναρμονισμένοι με τον Φυσικό Νόμο και όταν η Πολιτεία διέπεται από την Φυσική Τάξη, δίχως να παρεμβαίνουν κατασκευασμένοι από ανθρώπους αντιφυσικοί «νόμοι» που περιορίζουν την ανθρώπινη ελευθερία, και όταν το Χάος μειώνεται στο ελάχιστο, τότε άνθρωπος βιώνει την μέγιστη δυνατή κοινωνική και πολιτική ελευθερία.
Ο Ηράκλειτος, λοιπόν, μιλά για Πειθαρχία στην θέληση του Ενός , που υπερβαίνει κάθε ανθρώπινη υποκειμενική «γνώμη» - μη αναφερόμενος σε πειθαρχία σε ανθρώπους αλλά σε πειθαρχία στον Κοσμικό Νόμο. Μια εθνικοσοσιαλιστική κοινότητα είναι Ιεραρχημένη και στην κορυφή της Φυσικής ιεραρχίας της βρίσκονται αυτοί που μπορούν καλύτερα από τους υπόλοιπους να αντιληφθούν τον «Κοινό Λόγο», να κατανοήσουν τον Φυσικό Κοσμικό και Θεϊκό Νόμο , να αποτελέσουν με τον τρόπο ζωής τους πρότυπα και ζωντανή και ανθρώπινη έκφρασή του και να εργασθούν με αυτά τα κριτήρια προς όφελος της κοινότητος της Φυλής και του Αίματος. Η Κοινότητα πειθαρχεί στις κατευθύνσεις που δίδονται από τους Αρίστους, και κυρίως σε αυτές που δίδονται από τον Αρχηγό-Οδηγό (η τόσο γνωστή γερμανική λέξη Führer «Φύρερ» σημαίνει Οδηγός), στο πρόσωπο του οποίου αντιπροσωπεύεται η ενότητα και το πνεύμα ολόκληρης της Κοινότητος. Έτσι κανείς δεν πειθαρχεί σε υποκειμενικές «γνώμες», δοξασίες κατασκευασμένες από ανθρώπους, αλλά πειθαρχεί στον Φυσικό Νόμο, καθώς (και καθ΄ όσον) η θέληση των Αρίστων με πρώτο τον Αρχηγό είναι εναρμονισμένη με αυτόν. Και όταν η θέληση του Ανθρώπου εναρμονίζεται με την «Θέληση του Ενός», τότε ο Άνθρωπος μπορεί να θριαμβεύσει - και τότε και μόνον τότε μπορούμε να μιλήσουμε για την «Δύναμη και τον Θρίαμβο της Θελήσεως».
Και όμως οι Άριστοι αριθμητικά αποτελούν ισχνή μειονότητα, είναι αυτοί όμως οι καταλληλότεροι και ικανότεροι από όλους για να δείξουν τις κατευθύνσεις. «Ένας άνθρωπος για εμένα ισοδυναμεί με χιλιάδες, εάν είναι άριστος», έλεγε ο Ηράκλειτος. «Εἷς ἐμοὶ μύριοι, ἐὰν ἄριστος ἦι.»
Αντίθετα από τον Εθνικοσοσιαλισμό, σε άλλα πολιτικά συστήματα ο άνθρωπος καλείται να πειθαρχήσει στην συνισταμένη των αποκομμένων από τον Φυσικό Νόμο και τον Κοινό Λόγο θελήσεων , επιθυμιών , γνωμών και διαταγών κάποιων ανθρωπίνων «εγώ», που με κάποιον μη αξιοκρατικό τρόπο έχουν αποκτήσει την δύναμη να επιβάλλουν τις θελήσεις τους στους υπολοίπους. Γι΄ αυτό μια εθνικοσοσιαλιστική κοινωνία, είναι η πιο ελεύθερη κοινωνία που μπορεί να γνωρίσει ποτέ ο άνθρωπος. Ενώ στην «δημοκρατία» ο άνθρωπος είναι υποταγμένος στην συνισταμένη «γνωμών» ατόμων που κινούνται ο καθένας με βάση ένα ατομικό συμφέρον και συναγελάζονται ως μάζες, διαμορφώνοντας ρευστές αριθμητικές πλειοψηφίες ατομικών συμφερόντων, στον μπολσεβικισμό είναι υποταγμένος στην θέληση της κομματικής γραφειοκρατίας, στον αναρχισμό είναι υποταγμένος στην άναρχη κίνηση και συμπεριφορά μαζών και στην όποια «ηθική» και «επιθυμία» του καθενός, στον καπιταλισμό είναι υποταγμένος στην Οικονομία και σε αυτούς που βρίσκονται πίσω από αυτήν (και αντί να υπάρχει η οικονομία για να υπηρετεί τον άνθρωπο, ο άνθρωπος ζει εγκλωβισμένος στο να υπηρετεί την οικονομία.)
Καθώς ο Εθνικοσοσιαλισμός αποτελεί την μέγιστη δυνατή ελευθερία για τον Άριο άνθρωπο, οποιαδήποτε υποχώρηση από την αυθεντική έννοια του Εθνικοσοσιαλισμού, οποιαδήποτε μετάλλαξή της και προσπάθεια αναμείξεώς της με άλλα πολιτικά ρεύματα (όπως αναρχία, μπολσεβικισμός κλπ) ή με ξένες προς την Αρία παράδοση ιδεοληψίες και δόγματα (όπως Ιουδαιοχριστιανισμός, Ισλάμ κλπ) είναι μια κίνηση προς την ανελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου